آیا خداوند در آیه اول سوره تحریم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را توبیخ کرده است؟

آیا خداوند در آیه اول سوره تحریم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را توبیخ کرده است؟

یکی از مراجعین عزیز بنام کلائی این چنین مطرح کرده :

جناب اخباری سلام علیکم فردی شبهه ی مطرح کرد به وبلاگ شما بر خوردم آیا ممکن است شما پاسخ دهید با تشکر کلائی

ادعا کرد خداوند در آیه اول سوره تحریم پیامبر ص را توبیخ کرده .

” یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغی‏ مَرْضاتَ أَزْواجِکَ “

اى پیامبر! چرا چیزى را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام مى‏کنى؟!

و برای خودم این سوالات مطرح شد که :

اولا : آیا پیامبر اکرم ص در این آیه مورد توبیخ قرار گرفته ؟

ثانیا : بهر حال این آیه نشان میدهد آن حضرت چیزی را بر خود حرام کرده در این راستا

الف: آیا آیه ای هست که نشان دهد پیامبر اکرم ص حق حرام کردن داشتند ؟

ب:  آیا قران سابقه ای دارد که نشان دهد پیامبری چیزی را حرام کرده باشد ؟

ثالثا: اگر پیامبر اکرم ص مورد عتاب قرار گرفته باشد با عصمت چگونه جمع میشود ؟

پاسخ ما :

از اعتماد شما بسیار خرسندیم و انشاء الله سعی میکنیم پاسخ کوتاهی دهیم :

با بررسی آیه فوق نشان خواهیم داد نه اینکه در این آیه هیچ توبیخی وجود ندارد بلکه آیات ۱ تا ۶ همین سوره لشگر کشی خداوند بنفع پیامبر ص در برابر دو همسر آن جناب را نشان میدهد و همچنین آیاتی در قران وجود دارد که نشان می دهد خداوند حق حرام کردن به پیامبر اکرم را داده و همچنین قران نشان میدهد حضرت یعقوب سلام الله علیه نوعی چربی را بر خود تحریم کرده و نشان میدهیم هیچ توبیخی در این آیه وجود ندارد که صدمه ای به عصمت بزند .

قبل از شروع توجه داشته باشیم خداوند در مورد پیامبر اکرم ص اینگونه سخن میگوید :

آل ‏عمران : ۱۵۹   فَبِما رَحْمَهٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ … فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ

ترجمه : به (برکت) رحمت الهى، در برابر آنان نرم (و مهربان) شدى! … پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب!

توضیح : آیه فوق نشان میدهد پیامبر اکرم نسبت به امتش مهربان و طبق دستور الهی امتش را باید می بخشیده و برایشان استغفار می کرده و این در مورد همسرانش هم وجود داشته ، پس نرم خوئی ، گذشت و استغفار آ ن حضرت در مورد زنان هم به امر الهی بوده

در مورد آیه ۱مورد بحث قران می فرماید :

التحریم:۱  یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغی مَرْضاتَ أَزْواجِکَ

اى پیامبر! چرا چیزى را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام مى‏کنى؟!

اولا در مورد شان نزول این آیه چند قول وجود دارد :

میگویند : پیامبر اکرم ص یا از ماریه قبطیه عسل گرفتند و میل کردند یا شربت عسل گرفتند و میل کردند و یا از شخص ماریه استفاده نمودند که بجهت حسادت عایشه و حفصه به ماریه کنیزی که برای آن حضرت از مصر فرستاده بودند آن دو زن ، پیامبر اکرم را در مضیقه قرار ‏دادند ، تا آن جناب ناگزیر شد سوگند بخورند که دیگر آن عمل را انجام نمی دهند و آن دو زن این قصه را فاش کردند .

البته یک شان نزول هم از اهل سنت وجود دارد که میگوید ،  پیامبر ص به یکی از همسران فرمود پدر تو بعد از من خلیفه می شود و او این را به دیگری گفت که سندش از طریق اهل سنت است .

اما اینکه ادعا کردند : خداوند در آیه اول سوره تحریم پیامبر ص را توبیخ کرده !

باید ببینیم آیا پیامبر ص خطائی کرده که باید در مقابل آن توبیخ شود ؟

آیه می فرماید : التحریم : ۱   یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغی‏ مَرْضاتَ أَزْواجِکَ ترجمه : اى پیامبر! چرا چیزى را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام مى‏کنى؟

براستی اگر پیامبر اکرم ص نخواستند عسل یا شربت عسل میل کنند و همچنین بسراغ کنیز خود بروند که گناهی نکرده که به خاطر آن توبیخ شوند !

و اتفاقا قران نشان میدهد حضرت یعقوب هم بر خود حلالی را حرام کرده بود توجه کنید :

آل‏عمران : ۹۳   کُلُّ الطَّعامِ کانَ حِلاًّ لِبَنی‏ إِسْرائیلَ إِلاَّ ما حَرَّمَ إِسْرائیلُ عَلى‏ نَفْسِهِ

ترجمه : همه غذاها  بر بنى اسرائیل حلال بود، جز آنچه اسرائیل (یعقوب)، پیش از نزول تورات، بر خود تحریم کرده بود

پس چنین تحریمات سابقه قرانی دارد .

و باید توجه داشته باشیم قران میفرماید پیامبر اکرم هر چه باشد آنرا بر خود حرام کرد نه بر دیگران و این نکته مهم است !

وقتی به قران مراجعه میکنیم مشاهده میکنیم خداوند چنین حقی به آن حضرت داده :

التوبه : ۲۹  وَ لا یُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لا یَدینُونَ دینَ الْحَقِّ

ترجمه : و نه آنچه را خدا و رسولش تحریم کرده حرام مى‏شمرند

آیه فوق نشان میدهد پیامبر حق تحریم دارد و خداوند این حق را به آن حضرت داده

مشاهده میشود پیامبر اکرم حلالی از حلال های الهی را که حق داشتند از آن استفاده کنند یا نکنند را بر خود غدغن کرد و باد متوجه باشیم قران کسی مجبور نکرده از هر حلالی استفاده کند که پیامبر خدا مجبور به این امر باشند پس امری که موجب شود پیامبر به آن مناسبت باید توبیخ شوند هم وجود ندارد در این صورت حال که مشخص شد خداوند حضرت حق حرام کردن به آن حضرت را داده

در این صورت اگر کسی اشکال کند خداوند پیامبر را بخاطر حرام کردن چیزی مواخذه کرده دو حالت دارد

الف : باید گفت در عمل خداوند تناقض وجود دارد چون خودش حق حرام کردن به پیامبر اکرم را داده زمانی که پیامبر از این حق استفاده کرده او را توبیخ نموده

ب : چون در اعمال و گفتار الهی هیچ تناقضی وجود ندارد برداشت مستشکل از این آیات خلاف واقع است .

صحنه جالب اینجاست که وقتی پیامبر اکرم چیزی را غدغن نمود و  قسم خورده دیگر از آن استفاده نکنند خداوند وارد صحنه می شود توجه کنید :

یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغی‏ مَرْضاتَ أَزْواجِکَ

ترجمه : اى پیامبر! چرا چیزى را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام مى‏کنى؟

با توجه به آیه فوق و آیات بعد مشاهده میشود خداوند در این مجموعه آیات در حمایت از پیامبر اکرم ص و در صدد کوبیدن دو همسر آن جناب بوده که ابتداء میفرمایند چرا چنین کردی اینکه چرا این چنین کردی نه بخاطر توبیخ پیامبر است بلکه آیات بعدی نشان میدهد بخاطر بی ارزشی آن دو همسر ایشان بوده یعنی آن دو ارزش این کار را ندارند و راه شکستن قسم را بیان میکنند  قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّهَ أَیْمانِکُمْ‏  و سپس پشتیبانی خود را با عبارت من مولای شما هستم اعلام کرده و در آیه ۳ خداوند مختصر شرح واقعه را میدهد و به سراغ آن دو زن رفته و در دفاع از پیامبر اکرم بر آن دو نفر حمله و لشگر کشی تمام عیار می کند توجه کنید این نوع لشگر کشی بی سابقه است :

التحریم : ۴   إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْریلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمَلائِکَهُ بَعْدَ ذلِکَ ظَهیرٌ

ترجمه : شما از کرده خود توبه کنید زیرا دلهایتان منحرف گشته است و اگر بر ضد پیامبر متحد شوید، خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان شایسته یاور اویند و فرشتگان بعد از آنان، پشتیبان او مى‏باشند.

و بعد از این چنین لشگر کشی با بدترین نوع حمله به آن دو  بصورت عاطفی میفرمایند :

التحریم : ۵   عَسى‏ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَکُنَّ أَنْ یُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَیْراً مِنْکُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَیِّباتٍ وَ أَبْکاراً

۱ : امید است که شما را طلاق دهد تا پروردگار همسران بهتر از شما نصیبش کند

۲ : آنچه خدا نصیبش میکند اینگونه باشد :مسلمان و مؤمن و اهل خضوع و توبه کننده و اهل عبادت و هجرت کننده و شوهر دیده و دوشیزه .

پس مشخص شد  لِمَ تُحَرِّمُ  برای دلجوئی از پیامبر بوده که چنین تحریمی برای این دو زن با این خصوصیان لزوم نداشته

برای اینکه کسانی اشکال نکنند که ممکن نیست پیامبر اکرم همسر بد داشته باشد !

قران توجه مسلمین را به آیه زیر جلب نموده :

التحریم : ۱۰   ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَیْنِ فَخانَتاهُما

ترجمه  : خداوند، درباره آنهایى که کافرند به همسر نوح و همسر لوط مثالى مى‏زند که آن دو زن تحت سرپرستى دو بنده از بندگان صالح ما بودند ولى به شوهرانشان خیانت کردند

پس لقب همسری پیامبر زمانی ارزش دارد که چنین کسی با تقوی مهربان و مطیع پیامبر بوده باشد.

براستی منظور قران از این دو زن چه کسانی هستند ؟

در کتاب صحیح بخاری که از معتبر ترین کتب روائی اهل سنت است جزء ۱۷ ص ۲۹۶ در سی دی شامله آمده :

۵۱۹۱ – حَدَّثَنَا أَبُو الْیَمَانِ أَخْبَرَنَا شُعَیْبٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ قَالَ أَخْبَرَنِى عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى ثَوْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ – رضى الله عنهما – قَالَ لَمْ أَزَلْ حَرِیصًا أَنْ أَسْأَلَ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ عَنِ الْمَرْأَتَیْنِ مِنْ أَزْوَاجِ النَّبِىِّ – صلى الله علیه وسلم – اللَّتَیْنِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى ( إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا ) حَتَّى حَجَّ وَحَجَجْتُ مَعَهُ ، وَعَدَلَ وَعَدَلْتُ مَعَهُ بِإِدَاوَهٍ ، فَتَبَرَّزَ ، ثُمَّ جَاءَ فَسَکَبْتُ عَلَى یَدَیْهِ مِنْهَا فَتَوَضَّأَ فَقُلْتُ لَهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ مَنِ الْمَرْأَتَانِ مِنْ أَزْوَاجِ النَّبِىِّ – صلى الله علیه وسلم – اللَّتَانِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى ( إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا ) قَالَ وَاعَجَبًا لَکَ یَا ابْنَ عَبَّاسٍ ، هُمَا عَائِشَهُ وَحَفْصَهُ .

خلاصه : ابن عباس از خلیفه دوم سوال میکند منظور قران از دو زن سوره تحریم کیست خلیفه دوم میگوید عائشه و حفصه …

نتیجه :

در آیه ۱ تحریم صحبتی از مواخذه پیامبر ص نیست بلکه در بررسی آیا ۱ تا ۶ مشخص میشود این آیات در دفاع از پیامبر اکرم و لشگر کشی خداوند در مقابل دو نفر از همسران  آن حضرت بوده و بخاطر اینکه چنین داستانی برای گروهی گران نباشد ( که مگر میشود زن پیامبر اکرم خیانت کرده باشد ؟) خداوند داستان زن حضرت نوح و لوط  را نقل کرده و این داستان نشان میدهد همسر پیامبر بودن ، زمانی اهمیت دارد که او مطیع پیامبر باشد که اگر مطیع نباشد اولا نزد خداوند جایگاهی ندارد و ثانیا مورد حمله او قرار میگیرد .

و همچنین پیامبر اکرم طبق آیه  وَ لا یُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ حق حرام کردن داشتند

و گفتیم این تناقض است و خداوند چنین نمیکند که یکجا خداو ند حق حرام کردن به پیامبر اکرم داده باشد و زمانی که پیامبر از حقش استفاده کرده باشد مورد مواخذه قرار بگیرد پس برداشت کسانی که ادعا میکنند خداوند در این آیه پیامبرش را مواخذه کرده برداشتی خلاف قران است چون اولا خدا به پیامبر حق چنین عملی داده و مشابه آنرا حضرت یعقوب انجام داده و در کار خدا تناقض وجود ندارد .

پس نشان دادیم عملا پیامبر خطائی نکرده که مورد مواخذه قرار بگیرد لذا این آیه ربطی به عصمت ندارد که بخواهد لطمه ای به آن بزند .

پس میتوان گفت کسانی که آیه ۱ سوره تحریم را مواخذه پیامبر ص میدانند در حقیقت قران نمی دانند .

منبع : http://aliakhbaree.blogfa.com/post/18