افـسـرده دل زجـرمـم و شـرمـنـده از گـنـاه

افـسـرده دل زجـرمـم و شـرمـنـده از گـنـاه         غیر از تو ای کــریـم نباشد مرا پنــاه

در بـحـر رحـمـتت بـنـما شـسـتـشـوی مـن        باز آمدم حضـورتو با سیل اشـک و آه

از لـطـف خـویـش گـر تو نبخشـی گـناه مـن        رسوا شوم حضور خلایق من از گناه

عـالـم تـوئـی بـه سـرّ و خـفـیّات هر کسـی       افکنده سر منم که بود نامه ام سیاه

از لـطف بـیـکـران خـود ای واهـب الـوجـود         کـوه گـنـاه من ز کـرم کن تو پــــرّ کـاه

شد صرف این و آن همه عمرم در این جهان      بر من ترحمی که شده عمر من تبـاه

سـرمـایه رفـت از کـف و دســتم بـود تـهـی       گمــراه بوده ام تو برون آورم ز چـــــاه

لیکن سـرشک من شده جاری به اهل بیت      باشد ولای فاطــــمه بهرم مقام و جاه

باشـد شـفـیـع من علی و آل او بـه حشـر   برمن طریق ومشی علی(ع) شد طریق وراه

هستم گدای درگه وچشمم بسوی توست           بنـما به من ز روی محبت تو یک نگاه