عرفه چیست ؟و در عرفه چه باید کرد ؟

عرفه چیست ؟و در عرفه چه باید کرد ؟

… تا غروب آفتاب دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشک می‌ریخت … تا بالاخره بخشیده شد…

نهم ذیحجه  روز عرفه است. خداوند متعال در این روز به سه مکان و سه گروه از انسانها، توجه ویژه دارد:

 ۱٫ کربلا و زائران امام حسین (ع).

 ۲٫ صحرای عرفات (در نزدیکی مکه) و حجاج بیت الله.

 ۳ . هر جا از دنیا که دستی به سوی او بلند شود و دلی بشکند.

چرا «عرفه»؟

 ـ آنگاه که جبرئیل (ع) مناسک حج را به حضرت ابراهیم (ع) می‌آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت : «عرفت؟» یعنی «یاد گرفتی؟» و او پاسخ داد آری. لذا به این نام خوانده شد.

 ـ وجه دیگر اینکه مردم از این جایگاه و در این سرزمین به گناه خود اعتراف می‌کنند.

 ـ بعضی دیگر هم آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد ؛ چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است. (۱)

حضرت آدم (ع) در عرفات

 مطابق روایتی از امام صادق(ع)، وقتی جد اعلای ما حضرت آدم (ع) از باغ بهشتی به زمین فرود آمد، چهل روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در حال سجده بود. جبرئیل (ع)، فرود آمد و پرسید:

 ـ چرا می گریی، ای آدم؟

 ـ چرا نگریم در حالیکه از جوار خداوند به این دنیا فرود آمده ام؟

 ـ به درگاه خدا توبه کن و بسوی او بازگرد.

 ـ چگونه ؟

 جبرئیل در روز هشتم ذیحجه آدم را به منی برد، آدم شب را در آنجا ماند و صبحگاهان عازم صحرای عرفات شد. جبرئیل هنگام خروج از مکه، احرام بستن و لبیک گفتن را به او آموخت و چون عصر روز عرفه فرا رسید، آدم را به غسل فرا خواند و پس از نماز عصر، او را به وقوف در عرفات دعوت کرد و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به وی تعلیم داد، این کلمات عبارت بودند از:

 سبحانک اللهم و بحمدک ، لا اله الا انت ، علمت سوء و ظلمت نفسی ، واعترفت بذنبی ، اغفر لی انک انت الغفور الرحیم

یعنی:

 جز تو خدایی نیست، کار بدی کردم و بر خود ظلم نمودم، اینک به گناه خود اعتراف می‌کنم، مرا ببخش که تو بخشنده و مهربانی.

 آدم (ع) تا غروب آفتاب همچنان دعا میکرد و با تضرع اشک می‌ریخت. وقتی که آفتاب غروب کرد همراه جبرئیل روانه مشعر شد و شب را آنجا گذراند. صبحگاهان در مشعر بپاخاست و به دعا پرداخت… تا اینکه سرانجام بخشیده شد …  

حضرت ابراهیم (ع) در عرفات

 جبرئیل(ع) در صحرای عرفات، مناسک حج را به حضرت ابراهیم (ع) آموخت و حضرت ابراهیم (ع) در برابر او می فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).

پیامبر خاتم (ص) در عرفات

 دامنه کوه عرفات در زمان صدر اسلام، کلاس صحرایی پیامبر اسلام (ص) بود و بنا به گفته برخی مفسرین آخرین سوره قرآن در صحرای عرفات بر پیغمبر (ص) نازل شد و پیغمبر آنرا به مردم و شاگردانش تعلیم فرمود.

 رسول گرامی اسلام (ص) در چنین روزی سخنان تاریخی خود را در اجتماع عظیم و با شکوه حجاج بیان داشت:

 … ای مردم سخنان مرا بشنوید! شاید دیگر شما را در این مکان ملاقات نکنم. شما به زودی بسوی خدا باز می گردید. در آن جهان به اعمال نیک و بد شما رسیدگی می شود. به شما توصیه می کنم هرکس امانتی نزد اوست به صاحبش برگرداند.

 ای مردم بدانید ربا در آئین اسلام ، حرام است. از پیروی شیطان بپرهیزید. به شما سفارش می کنم که به زنان نیکی کنید زیرا آنها امانتهای الهی در دست شما هستند و با قوانین الهی بر شما حلال شده اند.

 … من در میان شما دو چیز به یادگار می گذارم که اگر به آن دو چنگ زنید گمراه نمی شوید، یکی کتاب خدا و دیگری سنت و (عترت) من است.

 هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است و همه مسلمانان جهان با یکدیگر برادرند و چیزی از اموال مسلمانان بر مسلمانی حلال نیست مگر اینکه آنرا به رضایت به دست آورده باشد…

 تسبیحات حضرت رسول (ص) در روز عرفه :

 سُبْحانَ الَّذى فِى السَّمآءِ عَرْشُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الاَْرْضِ حُکْمُهُ

منزه است خدایى که عرش او در آسمان و فرمان و حکمش در زمین است

 سُبْحانَ الَّذى فِى الْقُبوُرِ قَضآؤُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الْبَحْرِ سَبیلُهُ

منزه است خدایى که در گورها قضا و فرمانش جارى است منزه است خدایى که در دریا راه دارد
سُبْحانَ الَّذى فِى النّارِ سُلْطانُهُ سُبْحانَ الَّذى فِى الْجَنَّهِ رَحْمَتُهُ
منزه است خدایى که در آتش دوزخ سلطنتش موجود است منزه است خدایى که در بهشت رحمت او است
سُبْحانَ الَّذى فِى الْقِیمَهِ عَدْلُهُ سُبْحانَ الَّذى رَفَعَ السَّمآءَ
منزه است خدایى که در قیامت عدل و دادش برپا است منزه است خدایى که آسمان را بالا برد
سُبْحانَ الَّذى بَسَطَ الاْرْضَ سُبْحانَ الَّذى لا مَلْجَاَ وَلا مَنْجا مِنْهُ اِلاّ اِلَیْهِ
منزه است خدایى که زمین را گسترد منزه است خدایى که ملجا و پناهى از او نیست جز بسوى خودش
پس بگو:
سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَکْبَرُ صد مرتبه
منزه است خدا و حمد از آن خدا است و معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگتر از توصیف است
و بخوان توحید صد مرتبه و آیه الکرسى صد مرتبه و صلوات بر محمّد و آل محمّد صد مرتبه و بگو
لااِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیى وَیُمیتُ
معبودى جز خدا نیست یگانه اى که شریک ندارد پادشاهى خاص او است و از آن او است حمد زنده کند و بمیراند
وَیُمیتُ وَیُحْیى وَهُوَ حَىُّ لا یَموُتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ
و بمیراند و زنده کند و او است زنده اى که نمیرد هرچه خیر است بدست او است و او بر هر چیز
قَدیرٌ ده مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَاَتوُبُ اِلَیْهِ ده مرتبه
توانا است آمرزش خواهم از خدایى که معبود بحقى جز او نیست که زنده و پاینده است و بسویش توبه کنم
یا اَللّهُ ده مرتبه یا رَحْمنُ ده مرتبه یا رَحیمُ ده مرتبه یا بَدیعَ السَّمواتِ وَالاْرْضِ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ ده مرتبه یا حَىُّ یا قَیُّومُ ده مرتبه یا حَنّانُ یا مَنّانُ ده مرتبه یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ ده مرتبه آمینَ ده مرتبه

برخی از اعمال شب و روز عرفه:

 ۱٫احیا و نماز و عبادت در شب عرفه

 ۲٫ دعا در شب عرفه (که گفته شده است مستجاب می‌گردد) .

 ۳٫ زیارت امام حسین (ع) در شب عرفه.

 ۴٫ غسل.

 ۵٫ روزه روز عرفه (اگر سبب ضعف و مانع از دعا و مناجات نشود) .

 ۶٫ قرائت دعای عرفه امام حسین علیه السلام (که بهتر است بعد از نماز عصر باشد) .

 ۷٫ قرائت دعای عرفه امام سجاد علیه السلام (که در صحیفه سجادیه موجود است).

 ۸٫ زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه.

 ۹٫ زیارت حضرت اباالفضل العباس (س) در روز عرفه .

 ۱۰٫ اعتراف و اقرار به گناهان.

 ۱۱٫ دو رکعت نماز که در رکعت اوّل بعد از حمد، سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره کافرون خوانده می‌شود. سپس چهار رکعت نماز که در هر رکعت بعد از حمد،پنجاه مرتبه سوره توحید (این نماز در واقع همان نماز حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است) .

صحرای عرفات همایش شناخت و خودسازی امام حسین (ع)

 حضرت سیدالشهدا، امام حسین (ع) نیز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهی از اصحاب از خیمه های خود در صحرای عرفات بیرون آمدند و رو به دامن «کوه رحمت» نهادند و در سمت چپ کوه رو به کعبه همایشی تشکیل دادند که موضوع آن شناخت و سازندگی بود. این همایش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلکه شناخت توأم با عمل و سازندگی و تزکیه و خودسازی بود. فهرست مطالب آن عبارت بود از:

۱ـ شناخت خدا و صفات الهی.

 ۲ـ شناخت خود یا خودشناسی.

 ۳ـ شناخت جهان.

 ۴ـ شناخت آخرت.

 ۵ـ شناخت پیامبران.

 ۶ـ خودسازی با صفات الهی.

 ۷ـ پرورش نفس با کمالات الهی.

 ۸ـ توبه و بازگشت به خدای مهربان.

 ۹ـ دور کردن صفات نکوهیده از خود با تسبیح پروردگار.

 ۱۰ـ فراگیری راه تعلیم و تربیت از خدا.

 ۱۱ـ شناخت و درخواست بهترین مسئلت ها.

 ۱۲ـ تبدیل خود پرستی نفس به خدا پرستی.

 ۱۳ـ تبدیل خود برتر بینی نفس به تواضع و فروتنی.

 ۱۴ـ تبدیل خودخواهی نفس به ایثار و غیر خواهی.

 ۱۵ـ تعلیم مفاهیم و ادبیات قرآن.

 رهیافت‌هایی از دعای عرفه امام حسین (ع)

  ۱ـ ستایش حق تعالی:

 ستایش سزاوار خداوندی است که کس نتواند از فرمان قضایش سرپیچد و مانعی نیست که وی را از اعطای عطایا، باز دارد. و صنعت هیچ صنعتگری بپای صنعت او نرسد. بخشنده بیدریغ است. اوست که بدایع خلقت را بسرشت و صنایع گوناگون وجود را با حکمت خویش استوار ساخت…….

 ۲ـ تجدید عهد و میثاق با خدا:

 پروردگارا بسوی تو روی آورم. و به ربوبیت تو گواهی دهم. و اعتراف کنم که تو تربیت کننده و پرورنده منی. و بازگشتم بسوی توست. مرا با نعمت آغاز فرمودی قبل از اینکه چیز قابل ذکری باشم…….

 ۳ـ خود شناسی:

 و قبل از هدایت مرا با صنع زیبایت مورد رأفت و نعمتهای بیکرانت قرار دادی. آفرینشم را از قطره آبی روان پدید آوردی. و در تاریکیهای سه گانه جنینی سکونتم دادی: میان خون و گوشت و پوست. و مرا شاهد آفرینش خویش نگرداندی و هیچیک از امورم را بخودم وا نگذاشتی……..

 ۴ـ راز آفرینش انسان:

 ولی مرا برای هدفی عالی یعنی هدایت (و رسیدن به کمال) موجودی کامل و سالم بدنیا آوردی. و در آن هنگام که کودکی خردسال در گهواره بودم، از حوادث حفظ کردی. و مرا از شیر شیرین و گوارا تغذیه نمودی. و دلهای پرستاران را بجانب من معطوف داشتی. و با محبت مادران به من گرمی و فروغ بخشیدی……..

 ۵ـ تربیت انسان در دانشگاه الهی:

 تا اینکه با گوهر سخن مرا ناطق و گویا ساختی. و نعمتهای بیکرانت را بر من تمام کردی. و سال به سال بر رشد و تربیت من افزودی. تا اینکه فطرت و سرنوشتم، به کمال انسانی رسید. و از نظر توان اعتدال یافت. حجتت را بر من تمام کردی که معرفت و شناختت را به من الهام فرمودی…….

۶ـ نعمتهای خداوند:

 آری این لطف تو بود که از خاک پاک عنصر مرا بیافریدی. و راضی نشدی ای خدایم که نعمتی را از من دریغ داری. بلکه مرا از انواع وسائل زندگی برخوردار ساختی. با اقدام عظیم و مرحمت بیکرانت بر من. و باحسان عمیم خود نسبت به من، تا اینکه همه نعماتت را درباره من تکمیل فرمودی……

 ۷ـ شهادت به بیکرانی نعمت های الهی:

 الهی! من به حقیقت ایمانم، گواهی دهم. و نیز به تصمیمات متیقن خود و به توحید صریح و خالصم

 و به باطن نادیدنی نهادم. و پیوستهای جریان نور دیده ام. و خطوط ترسیم شده بر صفحه پیشانی ام، و روزنه های تنفسی ام، و نرمه های تیغه بینی ام. و آوازگیرهای پرده گوشم و آنچه در درون لبهای من پنهان است……

 ۸ـ ناتوانی بشر از بجا آوردن شکر الهی:

 گواهی می دهم ای پروردگار که اگر در طول قرون و اعصار زنده بمانم و بکوشم تا شکر یکی از نعمات تو بجا آورم، نتوانم مگر باز هم توفیق تو رفیقم شود، که آن خود مزید نعمت و مستوجب شکر دیگر، و ستایش جدید و ریشه دار باشد………..

 ۹ـ ستایش خدای یگانه:

 معهذا من با تمام جد و جهد و توش و توانم تا آنجا. که وسعم می رسد با ایمان و یقین قلبی گواهی می دهم. و اظهار می دارم:

 حمد و ستایش خدایی را که فرزندی ندارد تا میراث برش باشد. و در فرمانروایی نه شریکی دارد تا با وی در آفرینش بر ضدیت برخیزد و نه دستیاری دارد تا در ساختن جهان به وی کمک دهد…..

 ۱۰ـ خواسته های یک انسان متعالی:

 خداوندا، چنان کن که از تو بیم داشته باشم، آنچنان که گویی تو را می بینم و مرا با تقوایت رستگار کن! اما بخاطر گناهانم مرا به شقاوت دچار مساز! مقدر کن که سرنوشت من به خیر و صلاح من باشد. و در تقدیراتت خیر و برکت بمن عطا فرما!

 ۱۱ـ سپاس به تربیت های الهی:

 خداوندا! ستایش از آن تست که مرا آفریدی. و مرا شنوا و بینا گرداندی! و ستایش سزاوار تست که مرا بیافریدی و خلقتم را نیکو بیاراستی. بخاطر لطفی که به من داشتی والا……

 ۱۲ـ نیازهای تربیتی از خدا:

 و مرا بر مشکلات روزگار، و کشمکش شبها و روزها یاری فرمای! و مرا از رنجهای این جهان و محنتهای آن جهان نجات بده و از شر بدیهایی که ستمکاران در زمین می کنند نگاه بدار………….

 ۱۳ـ شکایت به پیشگاه خداوند:

 خدایا! مرا به که وا می گذاری؟ آیا به خویشاوندی که پیوند خویشاوندی را خواهد گسست؟ یا به بیگانه که بر من بر آشفتد؟ یا به کسانیکه مرا به استضعاف و استثمار کشانند؟ در صورتیکه تو پروردگار من و مالک سرنوشت منی؟

 ۱۴ـ ای مربی پیامبران و فرستنده کتب آسمانی:

 ای خدای من و ای خدای پدران من! ابراهیم، اسماعیل، اسحق و یعقوب، و ای پروردگار جبرئیل، مکائیل و اسرائیل. و ای تربیت کننده محمد، خاتم پیامبران و فرزندان برگزیده اش. ای فرو فرستنده تورات، انجیل زبور و فرقان……

 ۱۵ـ تو پناهگاه منی:

 تو پناهگاه منی، بهنگامی که راهها با همه وسعت، بر من صعب و دشوار شوند و فراخنای زمین بر من تنگ گردد. و اگر رحمت تو نبود من اکنون جزء هلاک شدگان بودم. و تو مرا از خطاهایم باز می داری. و اگر پرده پوشی تو نبود از رسوایان بودم.

 ۱- فرهنگ دهخدا / ج ۱۰ جدید / ص ۱۵۸۱۸

منبع: دعای عرفه عبدالکریم بی آزار شیرازی

 محرم ثمره‌ی شب قدر و روز عرفه

شاید بتوان گفت در بین ایام سال محرم نتیجه و ثمره‌ی با ارزش‌ترین شب و روز عالم است، نتیجه شب قدر و روز عرفه . اگر کسی شب قدر را ادراک کرد در روز عرفه معرفت خاصی را دریافت کرد محرم را درمی‌یابد . محرم به هریک از عزاداران حسینی حرمت خاصی می‌دهد . عشق و سوز حسینی در قلبهای شیعیان نتیجه ادراک شب قدر و معرفت روز عرفه است. گویا محرم از روز عرفه آغاز می‌شود، روزی که سالروز شهادت مسلم بن عقیل سفیر امام حسین (ع) می‌باشد.

*محرم و عشق

عشق و محبت موجب گسترش وجودی انسان می‌شود و در این گستره‌ی محبّت است که معارفی خاص و ویژه نصیب انسان می‌شود معارفی که جز در محرم و صفر در هیچ زمان دیگر یافت نمی‌شود. این محبت است که اتساع وجودی می‌آورد. و محبت اباعبدالله (ع) عشقی است که در قلب یکایک ما تعبیه شده است، این محبت در ظرف وجودی محرم اظهار می‌شود و هویّت ناشناخته ما را برای خودمان معلوم می‌کند.« إنّ للحسین محبه مکنونه فی قلوب المؤمنین»

*شاکر نعمت حضور در محافل حسینی

عاجزانه خدای سبحان را سپاسگزاریم که محبت و عشق سالار شهیدان را چون بذری در قلبهای ما کاشت و همواره آن را آبیاری می‌کند . سپاسگزاریم که قلبهای ما قابل دانست و گنج عشق را در آن قرار داد، عشقی شور آفرین که انسان را از سکون و انجماد رهایی می‌بخشد و به جریان حق در عالم ملحق می‌کند.

این عشق معارفی را در این فضا نصیب ما می‌کند که خارج از این فضا به راحتی قابل دسترس نیست. خداوندا تو را سپاسگزاریم که اجازه حضور در محافل حسینی را به ما می‌دهی تا با اشک دیدگان بذر عشق را آبیاری کنیم و به اقیانوس معرفت هستی بپیوندیم، ما را هرگز این فیض الهی محروم نکن و از محافل عشق و شناخت به خود تبعید مفرما.

تشنگی سالار شهیدان در عالم موجب جریان رود پرخروش حقانیت در عالم هستی شد، رودی که هیچ‌گاه از حرکت باز نمی‌ایستد .

*کلاس فشرده محرم

محرم و صفر کلاس فشرده‌ی دو ماهه‌ای است که آموخته های ان برای تمام سال ما نافع و مفید است. بصیرت، فرقان، بینش، عملکردهای صحیح، عشق، ادب، عرفان،صبر، استقامت، وفا، شجاعت، آزادگی در عین اسارت، دیانت، گذشت، نماز، حج، روزه ، زکات و … و صدها عنوان دیگر از واحدهای این کلاس فشرده است؛ حقیقت تمامی این عناوین را در مکتب سید و سالار شهیدان و یاران باوفایش می‌آموزیم، اصل عشق و وفا، صبر و گذشت ، روزه و نماز، حج و زکات و … همه در این قافله‌ی نورانی به نمایش گذاشته شده است .

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم