آرمان مهدویت مذهبی ، اعتقادی
آری، آنچه در آن امت ها واقع شد در این امت نیز واقع گردید، اگر چه بسیاری از امور، کیفیت تطبیقش به عقل هر کس نمی رسد، و لکن در نظر عارفان هویداست. از جمله آن که بعد از آن که حضرت موسی علیه السلام از میان قوم خود رفت، قومش از دین برگشته و گوساله پرست شدند و هارون علیه السلام را ضعیف نموده و بر او ستم و ظلم کردند. [۱] .
در این امت نیز بعد از رفتن پیغمبر آخرالزمان صلی الله علیه و آله و سلم بر هارون این امت علی بن ابی طالب علیه السلام ستم و ظلم کردند و بعد از پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم همه امت – مگر قلیلی – از دین برگشته و گوساله پرست شدند، و گوساله ی این امت، اعرابی اول بود.
دربنی اسرائیل صفورا،دختر شعیب،زن موسی علیه السلام بعد از رحلت موسی علیه السلام با وصی او،یوشع بن نون محاربه نمود وبه سوی او،لشکرکشی نمود [۲] .
نظیرآن در این امت نیز واقع شدکه حمیرا،زن پیغمبر صلی الله علیه وآله وسلم باوصی او ، علی بن ابی طالب علیهماالسلام محاربه نمود ،لشکرکشید و شمشیربه روی آن حضرت کشیدند؛ [۳] .
آن امت پیغمبر خود را کشتند و گوشت او را پختند و خوردند.
در این امت نیز، هند جگرخوار، جگر حمزه علیه السلام را به دهان گذاشت و خواست که بخورد در دهنش سنگ شد تا گوشت ظاهر او، جزو بدن آن ملعونه نشود. [۴] .
درآن امتها،چندزن بد درحباله ی نیکان و پیغمبران بودند،مثل زن لوط و نوح علیهما السلام.
نظیرش در این امت نیز دو زن پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم است.
در آن امت ها بعضی از زنان نیک در تحت کفار بودند که بدی شوهر به نیکی زن،
ضرر نداشت، مثل آسیه زن فرعون.
نظیرش در این امت،ام کلثوم و رقیه که در تحت فلان[و فلان]بودند و سکینه علیها السلام دختر سیدالشهداء علیه السلام که در تحت مصعب بن زبیر بود. [۵] .
******************
در آن امت ها، بعضی از پیغمبران مدت های طولانی غایب شدند.
نظیر آن در این امت، غیبت صاحب الامر – عجل الله فرجه – است.
***************************************************************
در آن امت ها، بر حمل حضرت موسی و عیسی علیهماالسلام کسی مطلع نگردید.
نظیر آن دراین امت نیز ، صاحب الامر علیه السلام است که برکسی حمل او مطلع نگردید.
درآن امت ها، یحیی و عیسی علیهماالسلام را در کودکی پیغمبر گردانیده و در صباوت صاحب حکم گردیدند.
در این امت نیز جناب جواد و صاحب الامر علیهماالسلام که در کودکی صاحب خلافت و امامت گردیدند.
در این امت ها حضرت یوسف علیه السلام مبتلا به محبت زلیخا شد.
نظیر آن جناب مجتبی علیه السلام که مبتلا به محبت زن بدویه شد که مانند آفتاب خوشرو بود و همین که نظرش بر جمال آن حضرت افتاد، عاشقش شد و خود را در خیمه ی آن حضرت انداخت و دست از ایشان برنمی داشت. [۶] .
در آن امت ها، بخت النصر، بیت المقدس را خراب نمود.
در این امت نیز حجاج بن یوسف ثقفی ملعون، کعبه ی معظمه را خراب کرد.
در آن امت ها بعضی از نیکان، طول عمر داشتند، مثل نوح و خضر علیهماالسلام و بعضی از بدان نیز مثل «عوج بن عنق» عمر طولانی داشت.
در این امت نیز چنین است، امام از نیکان جناب صاحب الامر علیه السلام است و از بدان، دجال ملعون است.
***********************************
در آن امت ها، فزند شش ماهه متولد شده، مثل یحیی بن زکریا علیهماالسلام.
نظیر آن در این امت حسین بن علی علیهماالسلام بود که شش ماهه متولد گردید.
در آن امت ها، آسمان بر یحیی بن زکریا علیهماالسلام خون گریست.
در این امت نیز آسمان بر حسین بن علی علیهماالسلام خون گریست.
در آن امت ها، گریه کنندگان چند گونه بودند، که بعضی از آنها، از آب دیده ی آنان، گیاه از زمین می رویید و وقتی آه از سینه می کشیدند، آن را می سوزانید.
دراین امت نیز بکائین چندگونه بودند: مثل فاطمه علیهاالسلام که آن قدر گریست که اهل مدینه به تنگ آمده و پیغام دادند که: یا شب گریه کن، یا روز تا ما یکی از این روز و شب، آرام گیریم.[۷] .
و مثل علی بن الحسین علیهماالسلام که چهل سال بر پدر بزرگوارش گریست تا این که از بسیاری گریه، ترسیدند هلاک شود، تا این که روزی یکی از غلامان آن حضرت گفت: فدای تو شوم، می ترسم خود را هلاک کنی و گنه کار شوی.
فرمود: (انما أشکوا بثی وحزنی الی الله و أعلم من الله ما لاتعلمون). [۸] .
آنگاه فرمود:
«انی لم أذکر مصرع بنی فاطمه علیهاالسلام الا و خنقتنی العبره»؛ [۹] .
من کشته شدن اولاد فاطمه علیهاالسلام را یاد نمی آورم، مگر آن که گریه، گلوی مرا می گیرد.
در آن امت، یوسف صدیقی را اسیر کردند و در زندان انداختند؛
نظیر آن در این امت نیز علی بن الحسین علیهماالسلام و موسی بن جعفر علیهماالسلام بودند که آن دو بزرگوار را اسیر کرده و در زندان محبوس نمودند.
[در آن امت ها]، سر یحیی علیه السلام را به جهت زن زناکار به هدیه بردند؛و در این امت نیز سر حسین علیه السلام را به جهت پسر معاویه بردند.
[در آن امت ها]، سر یحیی علیه السلام در مجلس آن زانی سخن می گفت؛و در این امت نیز، سر حسین علیه السلام نیز بالای نیزه سخن می گفت و در مواقع متفرقه تلاوت قرآن را شنیدند و می گفت: «لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم»، و به هنگام شب می گفت: «لا اله الا الله».
سهل بن سعید می گوید: من در کوفه بودم که سر مقدس سیدالشهداء علیه السلام را داخل کوفه می کردند. من به باب بنی خزیمه رفتم، دیدم مردم ایستاده و منتظر اسیران و سرهای مقدسه هستند.
ناگاه سر مقدس سیدالشهداء علیه السلام را دیدم که بر نیزه ی بلندی زده اند، آن سر مقدس سوره ی کهف را می خواند، چون به این آیه رسید: (أم حسبت أن أصحاب الکهف و الرقیم کانوا من آیاتنا عجبا). [۱۰] .
من گریه کردم و گفتم: یابن رسول الله! سر تو را که بر نیزه زده اند، عجب تر از قصه ی اصحاب کهف و رقیم است. خداوندا! تو بر هر چیز قادری.
چون به اینجا رسید، حالتی به من روی داد که بی تاب شدم، پس مدهوش شده و غش کردم و به رو درافتادم و به هوش نیامدم، مگر آن که سوره را تمام کرده بود. [۱۱] .
پاورقی
