هیچ کــــــجا براى من کـــرب و بـــلا نمى ‏شود

کلـــــــــیم اگر دعــاکند ، بى تو روا نمى شود
مسیح اگــــر دوا دهد ، بى تو شفــا نمى ‏شود
اگر جدایى اوفتــــــــد میان جســـم و جـان من
قسم به جان تودلم ، از تـــــــــو جدا نمى ‏شود
گریه اگر کنم همى ، بهر تو گــــــــریه مى ‏کنم
ورنه زدیده ‏ام عبث ، اشک رهـــــــــا نمى ‏شود
گِرد حـــــــرم دویده ‏ام ، صفا و مروه دیده ‏ام
هیچ کــــــجا براى من کـــرب و بـــلا نمى ‏شود
کسى که گشت گــــــرد تو ، گرد گنه نمى ‏رود
پیرو خط کـــــــربلا ، اهل خـــــــطا نمى‏ شود
عمـــر گــــــذشت و وا نشد ، راه زیارتت به من
حاجت این شــــــکسته دل، چرا روا نمى شود
جز ســـــر غرقه خون تو ، که شد چراغ قافـله
رأس بـــــــریده بر کسى ، راهنـــــما نمى‏ شود
اى بدن تو غـــــرقه خون،وى سروروت لاله گون
با چه خـــــضاب کرده ‏اى ، خون که حنانمیشود
کـــرببلا و کـــــوفه شد ، سخت به عترتت ولى
هیچ کـــــجا به سختى ، شــــام بلا نمى‏ شود
چـــــوب بدست قاتلت سوخت و گفت اینسخن
جاى ســـــر بریده در ، طشت طـــلا نمى‏ شود
ســـــوز درون میثمت ، بوده شـــــرارى از غمت
ورنه ز شـــــعرش این چنین،شوربه پانمى ‏شود
شعر از : حاج غلامرضا سازگار