آرمان مهدویت مذهبی ، اعتقادی
ها عَلیٌ بَشرٌ کیفَ بَشَر رَبُّـــهُ فیـــــه تجلّی و ظَـــــهَر
******************
بود در محفل ارباب نظـــر نُقْلِ شیرینتری از نقل و شـــکر
می شمردند یکایک چو گهر مدحت صاحب شمشیر دوســر
ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر که بشر می شود اینگونه مگر؟
رَبُّهَ فیه تجلّی و ظهَر
چه بشر؟ مظهر اوصاف خدا چه بشـــر؟ مطلع انوار هُدی
چه بشر؟ پادشه ارض و سما چه بشــر؟صاحب دستور وقضا
چه بشر؟ حاکم و فرمان قدر ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
هُوَ وَالواجِبُ نورٌ و قَمَر
چه بشر؟ مرشد جبریل امین چه بشر؟ آینه ی خالق بین
چه بشر؟ نور إلاهش به جبین چه بشر؟ ناطق قرآن مبین
ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر چه بشر؟قاسم فردوس وسقر
یا لَهُ صاحِبَ سَمْعٌ وبَصَر
چه بشر؟ باعث ایجاد جهان چه بشر؟ علّت تکوین مــکان
چه بشر؟ مبدأ اوقات و زمان چه بشر؟ واقف اسرار نهان
آگه از هر چه به بحر است و به بَر ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
صَدَفٌ فی صَدَفٍ فیه دُرَرْ
بشری کو به إلاه است ولی حاکم مطلق حکـــــم ازلی
داور محکـــــــمه ی لم یزلی به خداوند،علی هست علی
ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر مدح وی آن که نگنجد به شُمَر
ماغَزَی غزْوَهً اِلاّ وَظَفَر
علی آری نَبْوَد جز بشری بشری، خود به بشر چون پدری
درگهش ملجاء هر در بدری مــــادر دهــــر نزایــــد پسری
اَبَدالدّهر چو وی بار دگر ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
حَمَدَاللّه و اَثنی و شَکرْ
ای که خواهی که شوی پیرو او اوّل از وی ره مقصود بجو
وانگی خویش ببین موی به مو بعد با معرفت و عقل بگو
خواه باشی به سفر یا به حضر ها عَلــــیٌ بَشرٌ کیفَ بَشَر
خَصَّهُ اللّه بآی وَسُوَر
آن که لوح دلش از لوث گناه قیرگون است و همه نامه سیاه
ننهاده قدمی راست به راه چون بگــــوید به چنان وضع تباه
که منم پیرو او ، او رهبر؟ ها عَلــــــــــیٌ بَشرٌ کیفَ بَشَر
فیه طومارُ عَظاتٌ وَعِبَرْ
پیرو او نکند میل به شر خیر مردم بُوَد او را به نظر
به کس او را نرسد رنج و ضرر حامی غمزدگان شام و سحر
بر یتیمان همه باشد چو پدر ها عَلی بَشرٌ کیفَ بَشَر
وَسُلیلٌ کشُبَیرٍ وشَبَرْ
شعر عربی: از ملاّ مهرعلی زنوزی(که از روی اشتباه معمولا خوئی نوشته می شود)
تضـمین از: سلیمان امینی تبریزی
