عدم جواز به کار بردن کلمه عشق برای خداوند

عدم جواز به کار بردن کلمه عشق برای خداوند

اگر واژه عشق رادرلغت نامه بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که چرا قرآن کلمه عشق را بکار نبرده بلکه تنهالغت محبت را به کار برده است ومغالطه ای که کلمه عشق را مترادف محبت قرارمی دهنداز مغالطه های بزرگ فلاسفه وعرفا می باشدوارتباط آن باوحدت وجود و یکی بودن خالق ومخلوق درهمین است ورمز اصلی استفاده از این کلمه همین است که چون مبنای فلاسفه وعرفا درعرفان بشری فنای در ذات است با کلمه محبت نمی شود این مبنارا مطرح کرد بلکه باید کلمه ای باشدتا دوچیز در هم فنا شوند.

عشق از عشقه مشتقّ است و آن گیاهى است که آن را به فارسى پیچک گوییم، بر درخت می پیچد چنان که از بیخ تا شاخه‏ هاى آن را فرا می ‏گیرد….

عشق، سنخیّت میان عاشق و معشوق را می رساند در حالیکه در مکتب اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین هیچگونه شباهت و سنخیتی میان خالق و مخلوق نبوده و غیریّت یا تباین کامل میان خالق و  مخلوق وجود دارد.

حدیث اوّل : 

۱) عشق انسان را کور و کر می کند و عقل را زایل میگرداند

 وَ مَنْ عَشِقَ شَیْئاً أَعْشَى بَصَرَهُ وَ أَمْرَضَ قَلْبَهُ فَهُوَ یَنْظُرُ بِعَیْنٍ غَیْرِ صَحِیحَهٍ وَ یَسْمَعُ بِأُذُنٍ غَیْرِ سَمِیعَهٍ قَدْ خَرَقَتِ الشَّهَوَاتُ عَقْلَهُ وَ أَمَاتَتِ الدُّنْیَا قَلْبَهُ وَ وَلِهَتْ عَلَیْهَا نَفْسُهُ فَهُوَ عَبْدٌ لَهَا وَ لِمَنْ فِی یَدَیْهِ شَیْ‏ءٌ مِنْهَا حَیْثُمَا زَالَتْ زَالَ إِلَیْهَا وَ حَیْثُمَا أَقْبَلَتْ أَقْبَلَ عَلَیْهَا لَا یَنْزَجِرُ مِنَ اللَّهِ بِزَاجِرٍ وَ لَا یَتَّعِظُ مِنْهُ بِوَاعِظٍ[۱]

امام على «ع»: کسى که عاشق چیزى شود، چشم خود را کور و قلب خود را بیمار کرده است. عاشق با چشمى نادرست می ‏بیند و با گوشى ناشنوا می شنود، شهوات عقل او را از کار می اندازد، و دنیا قلب او را می ‏کشد، و نفس او خواستار بی ‏چون و چراى آن می ‏شود. عاشق دنیا بنده دنیا مى‏شود، و بنده کسانى که چیزى از دنیا در دست دارند، دنیا به هر طرف رود او نیز به همان طرف می ‏رود، و به هر جا رو کند به آنجا رو می ‏کند، هیچ بازدارنده‏اى خدایى او را از بدى باز نتواند داشت، و از هیچ اندرزگویى اندرز نتواند گرفت.

[۱] – نهج البلاغه»/ ۳۳۰، عبده ۱/ ۲۲۹

حدیث دوّم :

۲) عاشقان کسانی هستند که از یاد خدا غافل گشته اند:

عن المفضل بن عمر قال : سالت ابا عبدالله جعفر بن محمد الصادق علیه السلام عن العشق ، فقال : قلوبٌ خلت من ذکر الله فاذاقها اللهُ حبّ غیره./علل الشرایع باب صد و هجده/

از مفضل بن عمر نقل است که گفت از حضرت ابا عبدالله جعفر بن محمد الصادق علیه السلام از عشق پرسیدم ؟ حضرت فرمودند : هر قلبی که از ذکر خدا خالی باشد پس حق تعالی محبت غیر خودش را به آن می چشاند !!

برچسب‌ها: عدم جواز به کار بردن کلمه عشق برای خداوند, عشق و عقل در تضاد با هم, عشق و محبت دو چیز جدا از هم, عشق و خداوند

منبع: وبلاگ آقای دکتر حسین فریدونی