چهل حدیث گهربار منتخب از امام حسین علیه السّلام

ارسال توسط: 11 نوامبر 2013 در دسته‌بندی نشده نظری بدهید

قالَ الاْ مامُ اءبُوعَبْدِاللّهِ الْحُسَیْن ، صَلَواتُاللّهِ وَسَلامُهُ عَلَیْهِ:
۱ – إ نَّ قَوْما عَبَدُواللّهَ رَغْبَهً فَتِلْکَ عِبادَهُالتُّجارِ، وَإ نَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ رَهْبَهً فَتِلْکَ عِبادَهُالْعَبْیدِ، وَإ نَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ شُکْرا فَتِلْکَ عِبادَهٌ الْاءحْرارِ، وَهِیَ اءفْضَلُ الْعِبادَهِ.^(۶۵)
ترجمه :
فرمود: همانا، عدّه اى خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوى بهشت عبادت مى کنند که آن یک معامله و تجارت خواهد بود.
و عدّه اى دیگر از روى ترس خداوند را عبادت و ستایش مى کنند که همانند عبادت و اطاعت نوکر از ارباب باشد.
و طائفه اى هم به عنوان شکر و سپاس از روى معرفت ، خداوند متعال را عبادت و ستایش مى نمایند؛ و این نوع ، عبادت آزادگان است که بهترین عبادات مى باشد.
۲ – قالَ علیه السّلام : إِنَّ اءجْوَدَالنّاسِ مَنْ اءعْطى مَنْ لا یَرْجُوهُ، وَ إ نَّ اءعْفَى النّاسِ مَنْ عَفى عَنْ قُدْرَهٍ، وَ إ نَّ اءَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.^(۶۶)
ترجمه :
فرمود: همانا سخاوتمندترین مردم آن کسى است که کمک نماید به کسى که امیدى به وى نداشته است .
و بخشنده ترین افراد آن شخصى است که – نسبت به ظلم دیگرى با آن که توان انتقام دارد – گذشت نماید.
صله رحم کننده ترین مردم و دید و بازدید کننده نسبت به خویشان ، آن کسى ست که صله رحم نماید با کسى که با او قطع رابطه کرده است .
۳ – قیلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ عَلَیْهِ السَّلامَ: مُلْکُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْ حْسانِ، قیلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّکَلُّفُ لِما لا یُعنیکَ.^(۶۷)
ترجمه :
از حضرت سؤ ال شد کرامت و فضیلت در چیست ؟ در پاسخ فرمود: کنترل و در اختیار داشتن زبان و سخاوت داشتن ، سؤ ال شد نقص انسان در چیست ؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه که مفید و سودمند نباشد.
۴ – قالَ علیه السّلام : النّاسُ عَبیدُالدُّنْیا، وَالدّینُ لَعِبٌ عَلى اءلْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإ ذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ.^(۶۸)
ترجمه :
فرمود: افراد جامعه بنده و تابع دنیا هستند و مذهب ، بازیچه زبانشان گردیده است و براى إ مرار معاش خود، دین را محور قرار داده اند – و سنگ اسلام را به سینه مى زنند – .
پس اگر بلائى همانند خطر – مقام و ریاست ، جان ، مال ، فرزند و موقعیّت ، … – انسان را تهدید کند، خواهى دید که دین داران واقعى کمیاب خواهند شد.
۵ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ الْمُؤْمِنَ لایُسى ءُ وَلایَعْتَذِرُ، وَالْمُنافِقُ کُلَّ یَوْمٍ یُسى ءُ وَیَعْتَذِرُ.^(۶۹)
ترجمه :
ضمن فرمایشى فرمود: همانا شخص مؤ من خلاف و کار زشت انجام نمى دهد و عذرخواهى هم نمى کند.
ولى فرد منافق هر روز مرتکب خلاف و کارهاى زشت مى گردد و همیشه عذرخواهى مى نماید.
۶ – قالَ علیه السّلام : إ عْمَلْ عَمَلَ رَجُلٍ یَعْلَمُ اءنّه ماءخُوذٌ بِالْاءجْرامِ، مُجْزىٍ بِالْإ حْسانِ.^(۷۰)
ترجمه :
فرمود: کارها و اءمور خود را همانند کسى تنظیم کن و انجام ده که مى داند و مطمئن است که در صورت خلاف تحت تعقیب قرار مى گیرد و مجازات خواهد شد.
و در صورتى که کارهایش صحیح باشد پاداش خواهد گرفت .
۷ – قالَ علیه السّلام : عِباداللّهِ لاتَشْتَغِلُوا بِالدُّنْیا، فَإ نَّ الْقَبْرَ بَیْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَلاتَغْعُلُوا.^(۷۱)
ترجمه :
فرمود: اى بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنیا – و تجمّلات آن – قرار ندهید که همانا قبر، خانه اى است که تنها عمل – صالح – در آن مفید و نجات بخش مى باشد، پس مواظب باشید که غفلت نکنید.
۸ – قالَ علیه السّلام : لاتَقُولَنَّ فى اءخیکَ الْمُؤ مِنِ إ ذا تَوارى عَنْکَ إ لاّ مِثْلَ ماتُحِبُّ اءنْ یَقُولَ فیکَ إ ذا تَوارَیْتَ عَنْهُ.^(۷۲)
ترجمه :
فرمود: سخنى – که ناراحت کننده باشد – پشت سر دوست و برادر خود مگو، مگر آن که دوست داشته باشى که همان سخن پشت سر خودت گفته شود.
۹ – قالَ علیه السّلام :یا بُنَىَّ إ یّاکَ وَظُلْمَ مَنْ لایَجِدُ عَلَیْکَ ناصِرا إ لاّ اللّهَ.^(۷۳)
ترجمه :
فرمود: بپرهیز از ظلم و آزار رساندن نسبت به کسى که یاورى غیر از خداوند متعال نمى یابد.
۱۰ – قالَ علیه السّلام : إ نّى لااءرى الْمَوْتَ إ لاّ سَعادَه ، وَلاَالْحَیاهَ مَعَ الظّالِمینَ إ لاّ بَرَما.^(۷۴)
ترجمه :
فرمود: به درستى که من از مرگ نمى هراسم و آن را جز سعادت نمى بینم .
و همچنین زندگى با ستمگران و ظالمان را عار و ننگ مى شناسم .
۱۱ – قالَ علیه السّلام : مَنْ لَبِسَ ثَوْبا یُشْهِرُهُ کَساهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ ثَوْبا مِنَ النّارِ.^(۷۵)
ترجمه :
در احادیث امام حسن علیه السّلام هم آمده است .
فرمود: هرکس لباس شهرت و انگشت نما بپوشد، خداوند او را در روز قیامت لباسى از آتش خواهد پوشانید.
۱۲ – قالَ علیه السّلام : اءنَا قَتیلُ الْعَبَرَهِ^(۷۶)، لایَذْکُرُنى مُؤْمِنٌ إ لاّ اِسْتَعْبَرَ.^(۷۷)
ترجمه :
فرمود: من کشته گریه ها و اشک ها هستم ، هیچ مؤ منى مرا یاد نمى کند مگر آن که عبرت گرفته و اشک هایش جارى خواهد شد.
۱۳ – قالَ علیه السّلام : لَوْ شَتَمَنى رَجُلٌ فى هذِهِ الاُْذُنِ، وَ اءَوْمى إ لى الْیُمْنى ، وَاعْتَذَرَ لى فى الْاءُخْرى لَقَبِلْتُ ذلِکَ مِنْهُ، وَ ذلِکَ اءَنَّ اءَمیرَ الْمُؤْمِنینَ عَلَیْهِالسّلام حَدَّثَنى اءَنَّهُ سَمِعَ جَدّى رَسُولَ اللّهِ صلّى اللّه عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: لایَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ یَقْبَلِ الْعُذرَ مِنْ مُحِقٍّ اءَوْ مُبْطِلٍ.^(۷۸)
ترجمه :
فرمود: چنانچه با گوش خود بشنوم که شخصى مرا دشنام مى دهد و سپس معذرت خواهى او را بفهمم ، از او مى پذیرم و گذشت مى نمایم ، چون که پدرم امیرالمؤ منین علىّ علیه السّلام از جدّم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله روایت نمود:
کسى که پوزش و عذرخواهى دیگران را نپذیرد، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد.
۱۴ – قیلَ لِلْحُسَیْنِ بن علىّ علیه السّلام : مَنْ اءعْظَمُ النّاسِ قَدْرا؟
قالَ: مَنْ لَمْ یُبالِ الدُّنْیا فى یَدَیْ مَنْ کانَتْ.^(۷۹)
ترجمه :
از حضرت سؤ ال شد: با شخصیّت ترین افراد چه کسى است ؟
در جواب فرمود: آن کسى است که اهمیّت ندهد که دنیا در دست چه کسى مى باشد.
۱۵ – قالَ علیه السّلام : مَنْ عَبَدَاللّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اءمانیهِ وَکِفایَتِهِ.^(۸۰)
ترجمه :
فرمود: هرکس خداوند متعال را با صداقت و خلوص ، عبادت و پرستش نماید؛ خداى متعال او را به بهترین آرزوهایش مى رساند و امور زندگیش را تاءمین مى نماید.
َعلیه السّلام : احْذَرُوا کَثْرَهَ الْحَلْفِ، فِإ نَّهُ یَحْلِفُ الرَّجُلُ لِعَلَلٍ اءرَبَعَ: إ مّا لِمَهانَهٍ یَجِدُها فى نَفْسِهِ، تَحُثُّهُ عَلى الضَّراعَهِ إ لى تَصْدیقِ النّاسِ إ یّاهُ. وَ إ مّا لِعَىٍّ فى الْمَنْطِقِ، فَیَتَّخِذُ الاْ یْمانَ حَشْوا وَصِلَهً لِکَلامِهِ. وَ إ مّا لِتُهْمَهٍ عَرَفَها مِنَ النّاسِ لَهُ، فَیَرى اءَنَّهُمْ لایَقْبَلُونَ قَوْلَهُ إ لاّ بِالْیَمینِ. وَ إ مّا لاِ رْسالِهِ لِسانَهُ مِنْ غَیْرِ تَثْبیتٍ.^(۸۱)
ترجمه :
فرمود: خود را از قسم و سوگند برهانید که همانا انسان به جهت یکى از چهار علّت سوگند یاد مى کند:
در خود احساس سستى و کمبود دارد، به طورى که مردم به او بى اعتماد شده اند، پس براى جلب توجّه مردم که او را تصدیق و تاءیید کنند، سوگند مى خورد.
و یا آن که گفتارش معیوب و به دور از حقیقت است ، و مى خواهد با سوگند، سخن خود را تقویت و جبران کند.
و یا در بین مردم متّهم است – به دروغ و بى اعتمادى – پس مى خواهد با سوگند و قسم خوردن جبران ضعف نماید.
و یا آن که سخنان و گفتارش متزلزل است – هر زمان به نوعى سخن مى گوید – و زبانش به سوگند عادت کرده است .
۱۷ – قالَ علیه السّلام : اءیُّما إ ثْنَیْنِ جَرى بَیْنَهُما کَلامٌ، فَطَلِبَ اءَحَدُهُما رِضَى الاَّْخَرِ،کانَ سابِقَهُ إ لىَ الْجَنّهِ.^(۸۲)
ترجمه :
فرمود: چنانچه دو نفر با یکدیگر نزاع و اختلاف نمایند و یکى از آن دو نفر، در صلح و آشتى پیشقدم شود، همان شخص سبقت گیرنده ، جلوتر از دیگرى به بهشت وارد مى شود.
۱۸ – قالَ علیه السّلام : وَاعْلَمُوا إ نَّ حَوائِجَ النّاسِ إ لَیْکُمْ مِنْ نِعَمِ اللّه عَلَیْکُمْ، فَلا تَمیلُوا النِّعَمَ فَتَحَوَّلَ نَقِما.^(۸۳)
ترجمه :
فرمود: توجّه داشته باشید که احتیاج و مراجعه مردم به شما از نعمت هاى الهى است ، پس نسبت به نعمت ها روى ، بر نگردانید؛ وگرنه به نقمت و بلا گرفتار خواهد شد.
۱۹ – قالَ علیه السّلام : یَابْنَ آدَم ، اُذْکُرْ مَصْرَعَکَ وَ مَضْجَعَکَ بَیْنَ یَدَى اللّهِ، تَشْهَدُ جَوارِحُکَ عَلَیْکَ یَوْمَ تَزِلُّ فیهِ الْاءقْدام .^(۸۴)
ترجمه :
فرمود: اى فرزند آدم ، بیاد آور لحظات مرگ و خواب گاه خود را در قبر، همچنین بیاد آور که درپیشگاه خداوند قرار خواهى گرفت و اعضاء و جوارحت بر علیه تو شهادت خواهند داد، در آن روزى که قدم ها لرزان و لغزان مى باشد.
۲۰ – قالَ علیه السّلام : مُجالَسَهُ اءهْلِ الدِّناءَهِ شَرُّ، وَ مُجالَسَهُ اءهْلِ الْفِسْقِ ریبَهٌ.^(۸۵)
ترجمه :
فرمود: همنشینى با اشخاص پست و رذل سبب شرّ خواهد گشت ، و همنشینى و مجالست با معصیت کاران موجب شکّ و بدبینى خواهد شد.
۲۱ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ اللّهَ خَلَقَ الدُّنْیا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ اءهْلَها لِلْفَناءِ.^(۸۶)
ترجمه :
فرمود: به درستى که خداوند متعال دنیا – و اموال آن – را براى آزمایش افراد آفریده است .
و همچنین موجودات دنیا را جهت فناء – و انتقال از این دنیا به جهانى دیگر – آفریده است .
۲۲ – قالَ علیه السّلام : لایَاءمَنُ یوم الْقِیامَهِ إ لاّ مَنْ قَدْ خافَ اللّهَ فى الدُّنْیا.^(۸۷)
ترجمه :
فرمود: کسى در روز قیامت از شدائد و اءحوال آن در اءمان نمى باشد، مگر آن که در دنیا از خداوند متعال ترس داشته باشد – و اهل گناه و معصیت نگردد – .
۲۳ – قالَ علیه السّلام : لِکُلِّ داءٍ دَواءٌ، وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الا سْتِغْفارِ.^(۸۸)
ترجمه :
فرمود: براى هر غم و دردى درمان و دوائى است و جبران و درمان گناه ، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند مى باشد.
۲۴ – قالَ علیه السّلام : مَنْ قَرَءَ آیَهً مِنْ کِتابِ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ فى صَلاتِهِ قائِما، یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِاءهُ حَسَنَه .^(۸۹)
ترجمه :
فرمود: هرکس آیه اى از قرآن را در نمازش تلاوت نماید، خداوند متعال در مقابل هر حرفى از آن یکصد حسنه در نامه اعمالش ثبت مى نماید.
۲۵ – قالَ علیه السّلام : سَبْعَهُ اءشْیاءٍ لَمْ تُخْلَقْ فى رَحِمٍ:
فَاءوّلُها آدَمُ( علیه السّلام )، ثُمَّ حَوّاء، وَالْغُرابُ، وَ کَبْشُ إ بْراهیم ( علیه السّلام )، وَناقَهُاللّهِ، وَعَصا مُوسى ( علیه السّلام )، وَالطَّیْرُالَّذى خَلَقَهُ عیسىَ بْنُ مَرْیَم (علیهماالسّلام ).^(۹۰)
ترجمه :
ضمن جواب سؤ ال هاى پادشاه روم ، فرمود: آن هفت موجودى که بدون خلقت در رحم مادر، آفریده شده اند، عبارتند از:
حضرت آدم علیه السّلام و همسرش حوّاء.
و کلاغى که براى راهنمائى دفن هابیل آمد.
و گوسفندى که براى قربانى ، به جاى حضرت اسماعیل علیه السّلام آمد.
و شترى که خداوند براى پیامبرش ، حضرت صالح فرستاد.
و عصاى حضرت موسى علیه السّلام .
و هفتمین موجود آن پرنده اى بود که توسّط حضرت عیسى علیه السّلام آفریده شد.
۲۶ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ اَعْمالَ هذِهِ الاُْمَّهِ ما مِنْ صَباحٍ إ لاّ و تُعْرَضُ عَلَى اللّهِ تَعالى .^(۹۱)
ترجمه :
فرمود: همانا – نامه کردار و – اءعمال این امّت ، در هر صبحگاه بر خداوند متعال عرضه مى گردد.
۲۷ – قالَ علیه السّلام : إ جْتَنِبُواالْغِشْیانَ فى اللَّیْلَهِالَّتى تُریدُون فیها السَّفَرَ، فإ نَّ مَنْ فَعَلَ ذلِکَ، ثُمَّ رُزِقَ وَلَدٌ کانَ جَوّالَهً.^(۹۲)
ترجمه :
فرمود: در آن شبى که قصد مسافرت دارید، با همسر خود زناشوئى نکنید، که چنانچه عمل زناشوئى انجام گردد و در آن زمان فرزندى منعقد شود، بسیار متحرّک و افکارش مغشوش ‍ مى باشد.
۲۸ – قالَ علیه السّلام : الرّکْنُ الْیَمانى بابٌ مِنْ اءبْوابِ الْجَنَّهِ، لَمْ یَمْنَعْهُ مُنْذُ فَتَحَهُ، وَإ نَّ ما بَیْنَ الرُّکْنَیْنِ – الا سْوَد وَالْیَمانى – مَلَکٌ یُدْعى هُجَیْرٌ، یُؤَمِّنُ عَلى دُع اءِالْمُؤْمِنینَ.^(۹۳)
ترجمه :
فرمود: رُکن یَمانىِ کعبه الهى ، دربى از درب هاى بهشت است و مابین رکن یمانى و حجرالا سود ملک و فرشته اى است که براى استجابت دعاى مؤ منین آمّین مى گوید.
۲۹ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ الْغِنى وَاْلِعزَّ خَرَجا یَجُولانِ، فَلَقیا التَّوَکُلَّ فَاسْتَوْطَنا.^(۹۴)
ترجمه :
فرمود: عزّت و بى نیازى – هر دو – شتاب زده به دنبال پناهگاهى مى دویدند، چون به توکّل برخورد کردند، آرامش پیدا نموده و آن را پناهگاه خود قرار دادند.
۳۰ – قالَ علیه السّلام : مَنْ نَفَّسَ کُرْبَهَ مُؤْمِنٍ، فَرَّجَ اللّهُ عَنْهُ کَرْبَ الدُّنْیا والْآخِرَهِ.^(۹۵)
ترجمه :
فرمود: هرکس گره اى از مشکلات مؤ منى باز کند و مشکلش را برطرف نماید، خداوند متعال مشکلات دنیا و آخرت او را اصلاح مى نماید.
۳۱ – قالَ علیه السّلام : مَنْ والانا فَلِجَدّى صلّى اللّه علیه و آله والى ، وَمَنْ عادانا فَلِجَدّى صلّى اللّه علیه و آله عادى .^(۹۶)
ترجمه :
فرمود: هر که ما را دوست بدارد و پیرو ما باشد، پس دوستى و محبّتش به جهت جدّم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله مى باشد.
و هرکس با ما دشمن و کینه توز باشد، پس دشمنى و مخالفت او به جهت جدّم رسول خدا خواهد بود.
۳۲ – قالَ علیه السّلام : یَابْنَ آدَمَ، اءُذْکُرْ مَصارِعَ آبائِکَ وَ اءبْنائِکَ، کَیْفَ کانُوا، وَ حَیْثُ حَلّوُا، وَ کَاءَنَّکَ عَنْ قَلیلٍ قَدْ حَلَلْتَ مَحَلَّهُمْ.^(۹۷)
ترجمه :
فرمود: اى فرزند آدم ، بیاد آور آن لحظاتى را که پدران و فرزندان – و دوستان – تو چگونه در چنگال مرگ قرار گرفتند، آن ها در چه وضعیّت و موقعیّتى بودند و سرانجام به کجا منتهى شدند و کجا رفتند.
و بیندیش که تو نیز همانند آن ها به ایشان خواهى پیوست – پس مواظب اعمال و رفتار خود باش – .
۳۳ – قالَ علیه السّلام : یَاابْنَ آدَمَ، إ نَّما اءنْتَ اءیّامٌ، کُلَّما مَضى یَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُکَ.^(۹۸)
ترجمه :
فرمود: اى فرزند آدم ، بدرستى که تو مجموعه اى از زمان ها و روزگار هستى ، هر آنچه از آن بگذرد، زمانى از تو فانى و سپرى گشته است – بنابراین لحظات عمرت را غنیمت شمار که جبران ناپذیر است – .
۳۴ – قالَ علیه السّلام : مَنْ حاوَلَ أ مْراً بِمَعْصِیَهِ اللّهِ کانَ أ فْوَتُ لِما یَرْجُو وَ أ سْرَعُ لِمَجیى ءِ ما یَحْذَرُ.^(۹۹)
ترجمه :
فرمود: هرکس از روى نافرمانى و معصیتِ خداوند، کارى را انجام دهد، آنچه را آرزو دارد سریع تر از دست مى دهد و به آنچه هراسناک و بیمناک مى باشد مبتلا مى گردد.
۳۵ – قالَ علیه السّلام : الْبُکاءُ مِنْ خَشْیَهِاللّه نَجاتٌ مِنَ الّنارِ وَ قالَ: بُکاءُالْعُیُونِ، وَ خَشْیَهُالْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَهِاللّهِ.^(۱۰۰)
ترجمه :
فرمود: گریان بودن به جهت ترس از – عذاب – خداوند، سبب نجات از آتش دوزخ خواهد بود؛ و فرمود: گریان بودن چشم و خشیت داشتن دل ها یکى از نشانه هاى رحمت الهى – براى بنده – است .
۳۶ – قالَ علیه السّلام : لایَکْمِلُ الْعَقْلُ إ لاّ بِاتّباعِ الْحَقِّ.^(۱۰۱)
ترجمه :
فرمود: بینش و عقل و درک انسان تکمیل نمى گردد مگر آن که – اءهل حقّ و صداقت باشد و – از حقایق ، تبعیّت و پیروى کند.
۳۷ – قالَ علیه السّلام : اءَهْلَکَ النّاسَ إ ثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.^(۱۰۲)
ترجمه :
فرمود: دو چیز مردم را هلاک و بیچاره گردانده است :
یکى ترس از این که مبادا در آینده فقیر و نیازمند دیگران گردند.
و دیگرى فخر کردن – در مسائل مختلف – و مباهات بر دیگران است .
۳۸ – قالَ علیه السّلام : مَنْ عَرَفَ حَقَّ اءَبَوَیْهِ الاْ فْضَلَیْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَلىٍّ، وَ اءطاعَهُما، قیلَ لَهُ: تَبَحْبَحْ فى اءیِّ الْجِنانِ شِئْتَ.^(۱۰۳)
ترجمه :
فرمود: هر شخصى که حقّ والدینش محمّد صلّى اللّه علیه و آله ، و علىّ علیه السّلام را که با شرافت و با فضیلت ترین انسان ها هستند، بشناسد و – در تمام امور زندگى – از ایشان تبعیّت و اطاعت کند؛ در قیامت به او خطاب مى شود:
هر قسمتى از بهشت را که خواستار باشى ، مى توانى انتخاب کنى و در آن وارد شوى .
۳۹ – قالَ علیه السّلام : مَنْ طَلَبَ رِضَى اللّهِ بِسَخَطِ النّاسِ کَفاهُ اللّه اُمُورَ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِاللّهِ وَ کَّلَهُ اللّهُ إ لَى النّاسِ.^(۱۰۴)
ترجمه :
فرمود: هرکس رضایت و خوشنودى خداوند را – در اءمور زندگى – طلب نماید گرچه همه افراد از او رنجیده شوند، خداوند مهمّات و مشکلات او را کفایت خواهد نمود.
و کسى که رضایت و خوشنودى مردم را طالب گردد گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند اءمور این شخص را به مردم واگذار مى کند.
۴۰ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ شیعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَل .^(۱۰۵)
ترجمه :
فرمود: شیعیان و پیروان ما – اهل بیت رسالت – آن کسانى هستند که اءفکار و درون آن ها از هر گونه حیله و نیرنگ و عوام فریبى سلامت و تهى باشد.

_________________________________________________

۶۵-تحف عقول : ص ۱۷۷، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۱۷، ح ۵٫
۶۶-نهج الشّهاده : ص ۳۹، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۱، ح ۴٫
۶۷-مستدرک الوسائل : ج ۹، ص ۲۴، ح ۱۰۰۹۹ به نقل از مجموعه شهید.
۶۸-محجّه البیضاء: ج ۴، ص ۲۲۸، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۱۶، ح ۲٫
۶۹-تحف العقول : ص ۱۷۹، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۱۹، ح ۲٫
۷۰-بحارالا نوار: ج ۲، ص ۱۳۰، ح ۱۵ و ج ۷۵، ص ۱۲۷، ح ۱۰٫
۷۱-نهج الشّهاده : ص ۴۷٫
۷۲-بحالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۷، ح ۱۰٫
۷۳-وسائل الشّیعه : ج ۱۱، ص ۳۳۹، بحارالا نوار: ج ۴۶، ص ۱۵۳، ح ۱۶٫
۷۴-بحار الا نوار: ج ۴۴، ص ۱۹۲، ضمن ح ۴، و ص ۳۸۱، ضمن ح ۲٫
۷۵-وسائل الشّیعه : ج ۵، ص ۲۵، کافى : ج ۶، ص ۴۴۵، ح ۴٫
۷۶-عِبْرَه به معناى اعتبار و عبرت گرفتن است .
عَبْرَه به معناى گریان و جریان اشگ مى باشد. مجمع البحرین : ج ۱، ص ۱۱۱، (عبر).
۷۷-اءمالى شیخ صدوق : ص ۱۱۸، بحارالا نوار: ج ۴۴، ص ۲۸۴، ح ۱۹٫
۷۸-إ حقاق الحقّ: ج ۱۱، ص ۴۳۱٫
۷۹-تنبیه الخواطر، معروف به مجموعه ورّام : ص ۳۴۸، س ۱۱٫
۸۰-تنبیه الخواطر: ص ۴۲۷، س ۱۴، بحارالا نوار: ج ۶۸، ص ۱۸۳، ح ۴۴٫
۸۱-تنبیه الخواطر، معروف به مجموعه ورّام : ص ۴۲۹، س ۶٫
۸۲-محجّه البیضاء: ج ۴، ص ۲۲۸٫
۸۳-نهج الشّهاده : ص ۳۸٫
۸۴-نهج لشّهاده : ص ۵۹٫
۸۵-نهج الشّهاده : ص ۴۷، بحارالا نوار: ج ۷۸، ص ۱۲۲، ح ۵٫
۸۶-نهج الشّهاده : ص ۱۹۶٫
۸۷-بلاغه الحسین علیه السّلام : ص ۲۸۵، بحار الا نوار: ج ۴۴، ص ۱۹۲، ح ۵٫
۸۸-وسائل الشّیعه : ج ۱۶، ص ۶۵، ح ۲۰۹۹۳، کافى : ج ۲، ص ۴۳۹، ح ۸٫
۸۹-اصول کافى : ج ۲، ص ۶۱۱، بحارالا نوار: ج ۸۹، ص ۲۰۰، ح ۱۷٫
۹۰-تحف العقول : ص ۱۷۴، و بحارالا نوار: ج ۱۰، ص ۱۳۷، ح ۴٫
۹۱-بحارالا نوار: ج ۷۰، ص ۳۵۳، ح ۵۴، به نقل از عیون الا خبارالرّضا علیه السّلام .
۹۲-وسائل الشّیعه : ح ۲۰، ج ۳، ص ۲۴۳، بحارالا نوار: ج ۱۰۰، ص ۲۹۲، ح ۳۹٫
۹۳-مستدرک الوسائل : ج ۹، ص ۳۹۱، ج ۱، بحارالا نوار: ج ۶۹، ص ۳۵۴، ح ۱۱٫
۹۴-مستدرک الوسائل : ج ۱۱، ص ۲۱۸، ح ۱۵، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۲۵۷، ح ۱۰۸٫
۹۵-مستدرک الوسائل : ج ۱۲، ص ۴۱۶، ح ۱۳، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۱، ح ۴٫
۹۶-ینابیع المودّه : ج ۲، ص ۳۷، ح ۵۸٫
۹۷-نهج الشّهاده : ص ۶۰٫
۹۸-نهج الشّهاده : ص ۳۴۶٫
۹۹-اصول کافى : ج ۲، ص ۳۷۳، ح ۳، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۰، س ۶، وسائل الشّیعه : ج ۱۶،ص ۱۵۳، ح ۳٫
۱۰۰-نهج الشّهاده : ص ۳۷۰، مستدرک الوسائل : ج ۱۱، ص ۲۴۵، ح ۱۲۸۸۱٫
۱۰۱-نهج الشّهاده : ص ۳۵۶، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۷، ح ۱۱٫
۱۰۲-بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۵۴، ح ۹۶٫
۱۰۳-نهج الشّهاده : ص ۲۹۳، تفسیرالامام العسکرى علیه السّلام : ص ۳۳۰، بحار: ج ۲۳، ص ۲۶۰، ح ۸٫
۱۰۴-اءمالى شیخ صدوق : ص ۱۶۷، مستدرک الوسائل : ج ۱۲، ص ۲۰۹، ح ۱۳۹۰۲٫
۱۰۵-تفسیرالا مام العسکرى علیه السّلام : ص ۳۰۹، ح ۱۵۴، بحارالا نوار: ج ۶۵، ص ۱۵۶، ح ۱۱٫