وصف غیر مسلمانان از امام حسین علیه السلام

وصف غیر مسلمانان از امام حسین علیه السلام:
————————————————————-

انتونیو بارا (محقق و کشیش مسیحی)
” اگر حسین به ما تعلق داشت در هر قسمت از زمین یک پرچم و مناره برافراشته میکردیم و مردم را به مسیحیت دعوت میکردیم…..
…هیچ حادثه ای چه در زمان کنونی و چه در گذشته در تاریخ بشر اتفاق نیفتاده که توانسته باشد بیشتر از شهادت حسین در جنگ کربلا ناراحتی و تاسف و دلسوختگی ایجاد کند.”
(کتاب حسین در نظر مسیحیت)

ادوارد گیبن (مورخ انگلیسی و نماینده ی پارلمان)
“در یک عصر و زمان دور,صحنه ی غم انگیز و شهادت حسین, حتی بی تفاوت ترین خواننده را بیدار خواهد کرد. ”
(کتاب زوال و برافتادن امپراطوری رم,لندن ۱۹۱۱,چاپ ۵ صفحه ۳۹۱,۳۹۲)

ماهاتما گاندی (سیاستمدار و رهبر هند ۱۹۴۸-۱۸۶۹)
“به عقیده ی من پیشرفت اسلام به دلیل استفاده ی پیروانش از شمشیر نیست, بلکه نتیجه ی فداکاری بی نظیر حسین ,معصوم بزرگ می باشد. من از حسین یاد گرفتم چگونه پیروزی بدست بیاورم باوجود تحت تسلط بودن.”

چالز دیکنز ( نویسنده انگلیسی)
“اگر نبرد حسین برای رسیدن به آرزوهای دنیوی بوده…من نمیفهمم چرا حسین خواهر و همسر و بجه هایش را با خود برد. پس این ثابت میکند که فداکاری او فقط به خاطر دین اسلام بوده است.”

دکتر ک.شل دراک
“همه ی دلاوران ,مرد و زن, همه آگاه بودند که نیروی دشمن نه تنها آماده ی جنگ کردن بودند بلکه آماده ی کشتن بودند. با این حال از آب دادن به بچه ها در زیر آفتاب سوزان و روی شن های گداخته خودداری کردند با وجود این هیچکس از یاران برای یک لحظه هم که شده سست نشد. حسین همچنان به همراهی اندکی پیش رفت , نه برای جلال و شکوه, نه برای قدرت و ثروت, بلکه برای بزرگترین فداکاری, و فردفردشان دلیرانه و بدون شانه خالی کردن باوجود بزرکترین نا برابری مقابله کردند.”

توماس کارلیل( مورخ مشهور انگلیسی ۱۸۷۰-۱۸۱۲)
“بهترین درسی که ما از حادثه ی غم انگیز کربلا میگیریم این است که حسین و همراهانش عقیده ی محکم به خدا داشتند. آنها نشان دادند که شناخت حق و باطل به تعداد طرفداران نیست. حسین , با وجود اینکه کم طرفدار بود به پیروزی رسید و این پیروزی مرا به حیرت انداخت!”

ادوارد جی.برون( پروفسور دانشگاه کمبریج ۱۹۲۶-۱۸۶۲)
“…یادآوری از زمین خون آلود کربلا, آنجایی که نواده ی پیامبر خدا افتاد, آنجا مصیبت دید و تشنگی کشید, و با بدنهای به قتل رسیده یاوران خود روبرو شد, کافی است که از آن زمان تا حال عمیق ترین احساسات و غیر عقلانی ترین غم و تجلیل روحی را حتی در بی اشتیاق ترین و بی پروا ترین افراد ایجاد کند تا حدی که درد, خطر و مرگ ناچیز شمرده شود.”
(کتاب تاریخی ایران. لندنو ص ۲۲۷)

ایگنز گلد زیهر ( خاورشناس مجارستانی ۱۹۲۱-۱۸۵۰)
“گریه و عزاداری برای مصیبت ها و شکنجه های وارد شده بر فامیل علی (منظور حسین و اصحاب او میباشد) و بر اصحابشان , چیزهایی است که راهیان باوفای حسین نمیتوانند از آن دست بردارند.”
(معرفی ایدئولوژی و قانون اسلامی. برینستون. ۱۹۸۱٫ ص ۱۷۹)

جرجی زیدان، نویسنده لبنانی
پس از رحلت پیامبر(ص)، حب جاه و مال بر فضایل اخلاقی فائق آمد و افکار و آرای آل علی(ع) در میان چنان مردمی بی اثر ماند. چنانکه مردم کوفه به خاطر جاه و مال بیعتی را که با امام حسین(ع) بسته بودند، در هم شکستند و به این نیز اکتفا نکرده و او را کشتند.

توماس مان، متفکر آلمانی:
اگر بین فداکاری مسیح و حسین(ع) مقایسه شود حتماً فداکاری حسین پرمغزتر و باارزش تر جلوه خواهد نمود. زیرا مسیح روزی که آماده برای فدا شدن گردید زن و فرزند نداشت و در فکر آنان نبوده که بعد از او به چه سرنوشتی دچار خواهند آمد. امام حسین(ع) زن و فرزند داشت و بعضی از آنها کودک خردسال بودند و احتیاج به پدر داشتند.

کورت فریشلر، مورخ بزرگ آلمانی:
امام حسین(ع) در فداکاری قدم را از حدود فدا کردن خود برتر نهاد و فرزندانش را هم فدا کرد… تصمیم ثابت حسین(ع) برای فداکاری مطلق نه ناشی از لجاجت بود نه معلول هوا و هوس و او با پیروی از عقل مصمم شده بود که به طور کامل فداکاری کند تا اینکه مجبور نشود بر خلاف عقیده و آرمان والای خود به وسیله سازشکاری با یزید بن معاویه و زندگی ادامه دهد. می دانیم که حسین(ع) خود را برای کشته شدن آماده کرده بود. و او عزم داشت خویش را فدا نماید چرا توقف نکرد تا به قتلش برسانند و چرا دائم اسب می تاخت و شمشیر می انداخت… حسین(ع) دست روی دست گذاشتن و توقف برای کشته شدن را دور از مردانگی و جهاد در راه عقیده و آرمان خود می دانست. در نظر حسین(ع) در همانجا توقف کردن و گردن بر قضا دادن تا این که دیگران نزدیک شوند تا او را به قتل برسانند خودکشی محسوب می شود. یک مرد دلیر و با ایمان خودکشی نمیکند

توماس کارلایل، دانشمند بزرگ انگلیسی:
بهترین درسی که از تراژدی کربلا می گیریم این است که حسین و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. آنان با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی که حق و باطل روبرو می شوند اهمیت ندارد. پیروزی حسین(ع) با وجود اقلیتی که داشت موجب شگفتی من است.

تندن اندیشمند هندی:
قیام کربلا معدل بشریت را بالا برد و سطح آن را ارتقا بخشید.

واشنگتن ایروینگ(مورخ آمریکایی):
برای امام حســـین ممکن بود که زندگی خود را با تسلیم شدن به اراده یزید نجات بخشد،لیکن مسوولیت پیشوایی مسلمین اجازه نمی داد که او یزید را به عنوان خلیفه بشناسد. او به زودی خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه آماده ساخت، در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگهای تفتیده…روح حســـین فنا ناپذیر است؛ای پهلوان من و ای نمونه شجاعت و ای شهسوار من، حســـــین!

موریس دوکبری (اندیشمند فرانسوی)
حســـین برای شرف و ناموس مردم و بزرگی مقام مرتبه اسلام از جان و مال و فرزندان گذشت و زیر بار استعمار و ماجرا جویی یزید نرفت، پس بیایید ما هم شیوه او را سر مشق قرار داده از زیر دستی یزیدیان نوعی رهایی یابیم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح دهیم، زیرا مرگ با عزت و شرافت بهتر از زندگی با ذلت است.

پرفسور ماربین (فیلسوف و خاورشناس آلمانی):
من معتقدم که رمز بقا و پیشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهید شدن حســــین و آن رویدادهای غم انگیز می باشد و یقین دارم که سیاست عاقلانه مسلمانان و اجرای برنامه های زندگی ساز آن به واسطه عزاداری حیسنی بوده است. مادامی که این روش و خصلت در میان مسلمانان وجود دارد هرگز آنها تن به خواری نمی دهند و تحت اسارت کسی نمی روند.

سر پرسی سایکس (خاورشناس انگلیسی- فرمانده نظامی):
حقیقتا آن شجاعت و دلاوری که این عده قلیل از خود بروز دادند به درجه ای بوده است که در تمام قرون متمادی هر کسی که آن را شنید بی اختیار زبان به تحسین و آفرین گشود. این عده مردم دلیر غیرتمند، نامی بلند و غیر قابل زوال برای خود تا ابد باقی گذاشتند.