وصف غیر مسلمانان از امام حسین علیه السلام

وصف غیر مسلمانان از امام حسین علیه السلام:
————————————————————-

انتونیو بارا (محقق و کشیش مسیحی)
” اگر حسین به ما تعلق داشت در هر قسمت از زمین یک پرچم و مناره برافراشته میکردیم و مردم را به مسیحیت دعوت میکردیم…..
…هیچ حادثه ای چه در زمان کنونی و چه در گذشته در تاریخ بشر اتفاق نیفتاده که توانسته باشد بیشتر از شهادت حسین در جنگ کربلا ناراحتی و تاسف و دلسوختگی ایجاد کند.”
(کتاب حسین در نظر مسیحیت)

ادوارد گیبن (مورخ انگلیسی و نماینده ی پارلمان)
“در یک عصر و زمان دور,صحنه ی غم انگیز و شهادت حسین, حتی بی تفاوت ترین خواننده را بیدار خواهد کرد. ”
(کتاب زوال و برافتادن امپراطوری رم,لندن 1911,چاپ 5 صفحه 391,392)

ماهاتما گاندی (سیاستمدار و رهبر هند 1948-1869)
“به عقیده ی من پیشرفت اسلام به دلیل استفاده ی پیروانش از شمشیر نیست, بلکه نتیجه ی فداکاری بی نظیر حسین ,معصوم بزرگ می باشد. من از حسین یاد گرفتم چگونه پیروزی بدست بیاورم باوجود تحت تسلط بودن.”

چالز دیکنز ( نویسنده انگلیسی)
“اگر نبرد حسین برای رسیدن به آرزوهای دنیوی بوده…من نمیفهمم چرا حسین خواهر و همسر و بجه هایش را با خود برد. پس این ثابت میکند که فداکاری او فقط به خاطر دین اسلام بوده است.”

دکتر ک.شل دراک
“همه ی دلاوران ,مرد و زن, همه آگاه بودند که نیروی دشمن نه تنها آماده ی جنگ کردن بودند بلکه آماده ی کشتن بودند. با این حال از آب دادن به بچه ها در زیر آفتاب سوزان و روی شن های گداخته خودداری کردند با وجود این هیچکس از یاران برای یک لحظه هم که شده سست نشد. حسین همچنان به همراهی اندکی پیش رفت , نه برای جلال و شکوه, نه برای قدرت و ثروت, بلکه برای بزرگترین فداکاری, و فردفردشان دلیرانه و بدون شانه خالی کردن باوجود بزرکترین نا برابری مقابله کردند.”

توماس کارلیل( مورخ مشهور انگلیسی 1870-1812)
“بهترین درسی که ما از حادثه ی غم انگیز کربلا میگیریم این است که حسین و همراهانش عقیده ی محکم به خدا داشتند. آنها نشان دادند که شناخت حق و باطل به تعداد طرفداران نیست. حسین , با وجود اینکه کم طرفدار بود به پیروزی رسید و این پیروزی مرا به حیرت انداخت!”

ادوارد جی.برون( پروفسور دانشگاه کمبریج 1926-1862)
“…یادآوری از زمین خون آلود کربلا, آنجایی که نواده ی پیامبر خدا افتاد, آنجا مصیبت دید و تشنگی کشید, و با بدنهای به قتل رسیده یاوران خود روبرو شد, کافی است که از آن زمان تا حال عمیق ترین احساسات و غیر عقلانی ترین غم و تجلیل روحی را حتی در بی اشتیاق ترین و بی پروا ترین افراد ایجاد کند تا حدی که درد, خطر و مرگ ناچیز شمرده شود.”
(کتاب تاریخی ایران. لندنو ص 227)

ایگنز گلد زیهر ( خاورشناس مجارستانی 1921-1850)
“گریه و عزاداری برای مصیبت ها و شکنجه های وارد شده بر فامیل علی (منظور حسین و اصحاب او میباشد) و بر اصحابشان , چیزهایی است که راهیان باوفای حسین نمیتوانند از آن دست بردارند.”
(معرفی ایدئولوژی و قانون اسلامی. برینستون. 1981. ص 179)

جرجي زيدان، نويسنده لبناني
پس از رحلت پيامبر(ص)، حب جاه و مال بر فضايل اخلاقي فائق آمد و افکار و آراي آل علي(ع) در ميان چنان مردمي بي اثر ماند. چنانکه مردم کوفه به خاطر جاه و مال بيعتي را که با امام حسين(ع) بسته بودند، در هم شکستند و به اين نيز اکتفا نکرده و او را کشتند.

توماس مان، متفکر آلماني:
اگر بين فداکاري مسيح و حسين(ع) مقايسه شود حتماً فداکاري حسين پرمغزتر و باارزش تر جلوه خواهد نمود. زيرا مسيح روزي که آماده براي فدا شدن گرديد زن و فرزند نداشت و در فکر آنان نبوده که بعد از او به چه سرنوشتي دچار خواهند آمد. امام حسين(ع) زن و فرزند داشت و بعضي از آنها کودک خردسال بودند و احتياج به پدر داشتند.

کورت فريشلر، مورخ بزرگ آلماني:
امام حسين(ع) در فداکاري قدم را از حدود فدا کردن خود برتر نهاد و فرزندانش را هم فدا کرد… تصميم ثابت حسين(ع) براي فداکاري مطلق نه ناشي از لجاجت بود نه معلول هوا و هوس و او با پيروي از عقل مصمم شده بود که به طور کامل فداکاري کند تا اينکه مجبور نشود بر خلاف عقيده و آرمان والاي خود به وسيله سازشکاري با يزيد بن معاويه و زندگي ادامه دهد. مي دانيم که حسين(ع) خود را براي کشته شدن آماده کرده بود. و او عزم داشت خويش را فدا نمايد چرا توقف نکرد تا به قتلش برسانند و چرا دائم اسب مي تاخت و شمشير مي انداخت… حسين(ع) دست روي دست گذاشتن و توقف براي کشته شدن را دور از مردانگي و جهاد در راه عقيده و آرمان خود مي دانست. در نظر حسين(ع) در همانجا توقف کردن و گردن بر قضا دادن تا اين که ديگران نزديک شوند تا او را به قتل برسانند خودکشي محسوب مي شود. يک مرد دلير و با ايمان خودکشي نميکند

توماس کارلايل، دانشمند بزرگ انگليسي:
بهترين درسي که از تراژدي کربلا مي گيريم اين است که حسين و يارانش ايمان استوار به خدا داشتند. آنان با عمل خود روشن کردند که تفوق عددي در جايي که حق و باطل روبرو مي شوند اهميت ندارد. پيروزي حسين(ع) با وجود اقليتي که داشت موجب شگفتي من است.

تندن انديشمند هندي:
قيام کربلا معدل بشريت را بالا برد و سطح آن را ارتقا بخشيد.

واشنگتن ايروينگ(مورخ آمريکايي):
براي امام حســـين ممکن بود که زندگي خود را با تسليم شدن به اراده يزيد نجات بخشد،ليکن مسووليت پيشوايي مسلمين اجازه نمي داد که او يزيد را به عنوان خليفه بشناسد. او به زودي خود را براي قبول هر ناراحتي و فشاري به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بني اميه آماده ساخت، در زير آفتاب سوزان سرزمين خشک و در روي ريگهاي تفتيده…روح حســـين فنا ناپذير است؛اي پهلوان من و اي نمونه شجاعت و اي شهسوار من، حســـــين!

موريس دوکبري (انديشمند فرانسوي)
حســـين براي شرف و ناموس مردم و بزرگي مقام مرتبه اسلام از جان و مال و فرزندان گذشت و زير بار استعمار و ماجرا جويي يزيد نرفت، پس بياييد ما هم شيوه او را سر مشق قرار داده از زير دستي يزيديان نوعي رهايي يابيم و مرگ با عزت را بر زندگي با ذلت ترجيح دهيم، زيرا مرگ با عزت و شرافت بهتر از زندگي با ذلت است.

پرفسور ماربين (فيلسوف و خاورشناس آلماني):
من معتقدم که رمز بقا و پيشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهيد شدن حســــين و آن رويدادهاي غم انگيز مي باشد و يقين دارم که سياست عاقلانه مسلمانان و اجراي برنامه هاي زندگي ساز آن به واسطه عزاداري حيسني بوده است. مادامي که اين روش و خصلت در ميان مسلمانان وجود دارد هرگز آنها تن به خواري نمي دهند و تحت اسارت کسي نمي روند.

سر پرسي سايکس (خاورشناس انگلیسی- فرمانده نظامی):
حقيقتا آن شجاعت و دلاوري که اين عده قليل از خود بروز دادند به درجه اي بوده است که در تمام قرون متمادي هر کسي که آن را شنيد بي اختيار زبان به تحسين و آفرين گشود. اين عده مردم دلير غيرتمند، نامي بلند و غير قابل زوال براي خود تا ابد باقي گذاشتند.