?محمود بن لبید می گوید:
بعد از وفات پیامبر، حضرت #فاطمه همیشه به زیارت قبور شهدای اُحد میآمد و کنار قبر حمزه گریه میکرد. روزی به او گفتم: ای سرور زنان! به خدا سوگند گریهی شما رگهای قلب مرا پاره کرد.
?حضرت زهرا جواب فرمودند:
ای ابو عمرو! سزاوار است که من گریه کنم؛ چرا که به مصیبت بهترین پدران مبتلا شدهام. آه، چقدر مشتاق رسول خدایم!…عرض کردم: آیا پیامبر قبل از وفاتش تصریحی به امامت حضرت علی (علیهالسلام) کردند؟
?فرمودند : چقدر عجیب است! آیا روز غدیرخم را فراموش کرده اید؟!
عرض کردم: بله، روز غدیر بود؛ اما منتظر چیزی هستم که پیامبر (صلّی الله علیه وآله وسلّم) به شما فرموده باشد.
?حضرت زهرا (علیهاالسلام) با چند تأکید فرمودند: خدا را شاهد میگیرم که از او (صلّی الله علیه وآله وسلّم) شنیدم، که میفرمود: علی (علیهالسلام) بهترین کسی است که در بین شما به عنوان جانشین خود میگذارم؛ او امام و خلیفهی بعد از من است و دو نوهی من و نُه نفر از فرزندان حسین (علیهالسلام) پیشوایان نیکویی هستند، که اگر از آنها پیروی کنید، مییابید که آنها هدایت کنندهی هدایت شدهاند؛ و اگر با آنها مخالفت کنید، تا روز قیامت در بین شما اختلاف خواهد بود.
عرض کردم: ای سرور من! پس چرا علی (علیهالسلام) از حق خود کناره گیری کرد؟
?فرمودند: ای ابا عمرو! پیامبر (صلّی الله علیه وآله وسلّم) فرمودند: مَثَل امام، مثل کعبه است؛ که باید به سوی او آیند و او به سوی مردم نمیرود.
?سپس حضرت زهرا (علیهاالسلام) فرمودند: به خدا قسم اگر حق را به اهلش واگذار میکردند و از خاندان پیامبر تبعیت میکردند، هیچ دو نفری با یکدیگر اختلاف نمیکردند و امر خلافت به تک تک جانشینان پیامبر (صلّی الله علیه وآله وسلّم) میرسید؛ تا قائم ما، نهمین فرزند از حسین (علیهالسلام)، قیام مینمود.
?بحارالانوار، ج٣۶،ص٣۵٢
? کفایه الاثر، ص٢۶