آرمان مهدویت مذهبی ، اعتقادی
از توصيه هاي امام باقر عليه السّلام به جابر جُعفي
بسمِ اللّهِ الرّحمنِ الرّحِيمِ
از توصيه هاي امام باقر عليه السّلام به جابر جُعفي:
اي جابر، به تحقيق براي مؤمن شايسته نيست كه پشت‌گرمي و اطمينان به جلوه‌هاي زندگي دنيا داشته باشد. بدان كه فرزندان دنيا اهل غفلت، خيال باطل و ناداني هستند و فرزندان آخرت همان مؤمنين اهل عمل و پرهيزكاران اهل دانش و بصيرت و اهل تفكّر، پند گيري و آزمودگي هستند كه از ياد خدا خسته نمي‌شوند.
بدان اي جابر كه اغنياء واقعي همان اهل تقوي هستند كه كمِ دنيا آنها را بي نياز مي‌كند و مَؤونه وامكانات آنها ساده است. اگر خيري را فراموش كني آنها به تو يادآوري مي‌كنند و اگر به آن عمل كني تو را كمك مي‌كنند.
آنها آرزوها و لذّات دنيوي را به تأخير انداخته و كنار مي زنند، و اطاعت از پروردگارشان را جلو انداخته و پيش روي خود قرار مي‌دهند. نگاهشان بسوي مسير خير و دوستي دوستان خدا (ائمه اطهار) است و از آنها حمايت و پيروي مي‌كنند.
پس نفس خود را در دنيا آنگونه منزل بده كه جايي لحظه اي براي توقّف فرود مي آيي و سپس آنجا را ترك مي‌كني يا مانند مالي كه در خواب مي يابي و از آن شادمان مي شوي سپس از خواب بيدار مي‌شوي و چيزي را از آن در دست خود نمي‌يابي…
پس جابر از آنچه كه خدا از دين و حكمتش در نزد تو وديعه گزارده پاسداري كن و نفس خود را (با آن) نصيحت كن. بنگر خدا در نزد تو و در زندگي‌ات چه جايگاهي دارد كه همينگونه نزد او در بازگشتت خواهي بود.
اگر دنيا نزد تو غير از آنست كه من براي تو وصف كردم پس هم‌امروز به سوي سراي ديگر روي بگردان. چه بسا حريصي در امري از امور دنيا كه وقتي به آن نائل مي‌شود موجب گرفتاري و شقاوت او گردد و چه بسا كسي كه در امري از امور آخرت بي رغبت باشد ولي نهايتاً با انجام آن سعادتمند گردد.
تحف العقول، صفحه 286؛ بحارالأنوار علّامه مجلسي، جلد 75، صفحه 165، باب 22 (وصايا الباقر عليه السلام)
يَا جَابِرُ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا يَنْبَغِي لَهُ أَنْ يَرْكَنَ وَ يَطْمَئِنَّ إِلَى زَهْرَةِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا
وَ اعْلَمْ أَنَّ أَبْنَاءَ الدُّنْيَا هُمْ أَهْلُ غَفْلَةٍ وَ غُرُورٍ وَ جَهَالَةٍ
وَ أَنَّ أَبْنَاءَ الْآخِرَةِ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ الْعَامِلُونَ الزَّاهِدُونَ أَهْلُ الْعِلْمِ وَ الْفِقْهِ
وَ أَهْلُ فِكْرَةٍ وَ اعْتِبَارٍ وَ اخْتِبَارٍ لَا يَمَلُّونَ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ
وَ اعْلَمْ يَا جَابِرُ أَنَّ أَهْلَ التَّقْوَى هُمُ الْأَغْنِيَاءُ
أَغْنَاهُمُ الْقَلِيلُ مِنَ الدُّنْيَا فَمَئُونَتُهُمْ يَسِيرَةٌ
إِنْ نَسِيتَ الْخَيْرَ ذَكَّرُوكَ وَ إِنْ عَمِلْتَ بِهِ أَعَانُوكَ
أَخَّرُوا شَهَوَاتِهِمْ وَ لَذَّاتِهِمْ خَلْفَهُمْ وَ قَدَّمُوا طَاعَةَ رَبِّهِمْ أَمَامَهُمْ
وَ نَظَرُوا إِلَى سَبِيلِ الْخَيْرِ وَ إِلَى وَلَايَةِ أَحِبَّاءِ اللَّهِ فَأَحَبُّوهُمْ وَ تَوَلَّوْهُمْ وَ اتَّبَعُوهُمْ
فَأَنْزِلْ نَفْسَكَ مِنَ الدُّنْيَا كَمَثَلِ مَنْزِلٍ نَزَلْتَهُ سَاعَةً ثُمَّ ارْتَحَلْتَ عَنْهُ
أَوْ كَمَثَلِ مَالٍ اسْتَفَدْتَهُ فِي مَنَامِكَ فَفَرِحْتَ بِهِ وَ سُرِرْتَ ثُمَّ انْتَبَهْتَ مِنْ رَقْدَتِكَ وَ لَيْسَ فِي يَدِكَ شَيْءٌ …
فَاحْفَظْ يَا جَابِرُ مَا أَسْتَوْدِعُكَ مِنْ دِينِ اللَّهِ وَ حِكْمَتِهِ
وَ انْصَحْ لِنَفْسِكَ وَ انْظُرْ مَا اللَّهُ عِنْدَكَ فِي حَيَاتِكَ
فَكَذَلِكَ يَكُونُ لَكَ الْعَهْدُ عِنْدَهُ فِي مَرْجِعِكَ
وَ انْظُرْ فَإِنْ تَكُنِ الدُّنْيَا عِنْدَكَ عَلَى غَيْرِ مَا وَصَفْتُ لَكَ
فَتَحَوَّلْ عَنْهَا إِلَى دَارِ الْمُسْتَعْتَبِ الْيَوْمَ فَلَرُبَّ حَرِيصٍ عَلَى أَمْرٍ
مِنْ أُمُورِ الدُّنْيَا قَدْ نَالَهُ فَلَمَّا نَالَهُ كَانَ عَلَيْهِ وَبَالًا وَ شَقِيَ بِهِ
وَ لَرُبَّ كَارِهٍ لِأَمْرٍ مِنْ أُمُورِ الْآخِرَةِ قَدْ نَالَهُ فَسَعِدَ بِه
