آرمان مهدویت مذهبی ، اعتقادی
آیا بهشت فقط جایگاه نعمتهای مادّی است؟
و چرا قرآن تنها از نعمتهای ظاهری و مادی صحبت می کند؟
آیا برای بهشتیان نعمت های معنوی نیست؟
پاسخ :
اولا= خداوند مهربان بهشت را تنها جایگاه نعمتهای مادّی قرار نداده چون خداوند در آیه ۱۷ سوره سجده فرموده:
(فَلا تَعلَمُ نَفسٌ ما اُخفِیَ لَهُم مِن قُرَّهِ اَعیُنٍ): «یعنی هیچ کس نمی داند چه پاداشهای مهمی که مایه روشنی چشمهاست برای آنها نهفته شده است.»
یا در روایتی آمده است که خداوند بهشت را چنان آفریده و چیزهایی در آن خلق فرموده است که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به عقل احدی نیامده است.
ثانیاً خداوند حکیم برای بیان نعمت های بهشتی بازبان مردم با آنان سخن گفته و با آوردن مثالهای عالم دنیا، می خواهد بشر را به عظمت آن نعمتها متوجه کرده و با آیات گوناگون قرآن بفهماند که نعمتهای بهشتی غیر قابل توصیف، و غیر قابل مقایسه با امور متشابه دنیائی اند. امیرالمومنین علی علیه السّلام می فرمایند:
کُلُّ شَیْءٍ مِنَ الدُّنْیَا سَمَاعُهُ أَعْظَمُ مِنْ عِیَانِهِ وَکُلُّ شَیْءٍ مِنَ الْآخِرَهِ عِیَانُهُ أَعْظَمُ مِنْ سَمَاعِهِ. یعنی: هر چیز دنیوی شنیدنش بزرگتر از رسیدن به آن است، و هر چیز اُخروی دیدنش بزرگتر از شنیدن آن است.(توجّه کنید)
اکنون برای توجه به نعمتهای غیر قابل وصف بهشتی که ریشه در رضایت الهی از بنده مومن دارد و اینکه ببینیم اوج لذتهای بهشتی، رضوان الهی است، مقایسه ای را مورد توجه قرار می دهیم.
خواصّ تعدادی از نعمتهای بهشتی و مقایسه آنها با امکانات دنیائی:
۱-آنچه دنیائی است از بین رفتنی و زوال پذیر است، امّا نعمتهای بهشتی ابدی ، و فنا نا پذیرند. بهترین نعمتها اگر برای مدت محدودی در اختیار انسان قرار گیرند حسرت و غصه را بدنبال دارند. و البته نعمتهای بهشتی اینگونه نیستند.
خداوند حکیم در قرآن کریم می فرماید:
ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ وَ لَنَجْزِیَنَّ الَّذینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (النحل : ۹۶)
آنچه نزد شماست همه نابود خواهد شد و آنچه نزد خداست، تا ابد باقى خواهد بود و البته اجرى که به صابران بدهیم اجرى است بسیار بهتر از عملى که به جا مىآوردند. آری، جوانی، سلامتی، ثروت، زیبائی، نشاط، ریاست، بزرگی، قدرت، هوش، ذکاوت ،….همه و همه چند روزی میهمان دنیائی ی انسان اند و مانند کسی که از خواب بیدار شود و ببیند که از رویاهای خوش عالم خواب دیگر خبری نیست، مردم نیز وقتی می میرند ناگهان می بینند که دست خالی اند، مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده باشند :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
به نام خداوند بخشنده مهربان
وَ الْعَصْر
سوگند به زمان
إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ
که انسان در خسارت و زیان است.
إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ
مگر آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند و به درستى و راستى و پایدارى (در دین) یکدیگر را سفارش کردند.
۲- هیچ رنج و سختی در بهشت نیست، امّا کمترین سختی زندگی مرگ است که احدی را از آن گریز نیست و خود زندگی هم هیچگاه بدون سختی نیست.
۳- بهشت محل امنیت و آسایش حقیقی است در حالی که امنیت کامل در دنیا اساساً امکان پذیر نیست.
۴- در بهشت نگرانی نیست و زندگی هم بدون نگرانیها نیست.
۵- خاطرات بد و حسرت و حتی شرمندگی هم در بهشت نیست و قبل از ورود به بهشت همه اینگونه عوارض بکلی از مومنین بر طرف می شود.
۶- هیچ خوف و حزنی در بهشت نبوده و آنجا محل سلامتی و سلام است.
۷- فی شُغُلٍ فاکِهُونَ (اهل بهشت آن روز خوش به وجد و نشاط مشغولند)
۸- رحمت، رضوان و مغفرت الهی در بهشت شامل حال مومنین می شود
۹- خداوند اهل بهشت را از تمام ته مانده های خویها و خصلت های زشت و پلیدیها… بطور کامل تزکیه می کند که این خود از الطاف مخصوص الهی به اهل بهشت و از لذتهای روحانی ویژه است.
۱۰- همنشینی با نیکان و اهل سعادت. مهمترین آن ها دیدن رسول خدا (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، ائمه اطهار و چهارده معصوم (ع) و پیامبران و اولیای الهی و میهمان شدن برایشان.
۱۱- و از همه مهم تر، میهمان مخصوص شدن بر خداوند و که با هیچ نعمت مادی و جسمانی قابل قیاس نیست؛
۱۲- خداوند از ایشان راضی می شود و ایشان هم از خدا راضی می باشند و خداوند همه گونه نعمتهای مادی و معنوی را در اختیارشان قرار می دهد.
