چهل حدیث از پیشوایان معصوم در ارتباط با حضرت حجّهبن الحسن العسکری(قسمت دوّم)

چهل حدیث از پیشوایان معصوم در ارتباط با حضرت حجّهبن الحسن العسکری(قسمت دوّم)

 (۱۶)

   عن الرَّیّانِ‏بن الصَّلْت قال: قُلتُ لِلرِّضاعلیه‏السلام: أنتَ صاحبُ هذَا الْأمْرِ؟ فقال: أنَا صاحِبُ هذَا الْأمْرِ وَلکنّی لَسْتُ بِالَّذی أمْلأُها عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً، و کَیْفَ أکونُ ذلک عَلى ما تَرى مِنْ ضَعْفِ بَدَنی، وَ إنَّ الْقائِمَ هُوَ الّذی إذا خَرَجَ کانَ فی سنِّ الشُّیُوخِ وَ مَنْظَرِ الشُّبّانِ، قویّاً فی بَدَنِهِ حَتّى لَوْ مَدَّ یَدَهُ إِلى أعْظَمِ شَجَرَهٍ عَلى وَجْهِ الْأرْضِ لَقَلَعَها، وَ لَوْ صاحَ بَیْنَ الْجِبالِ لَتَدَکْدَکَتْ صُخُورُها. یَکُونُ معَهُ عَصا مُوسى، وَ خاتَمُ سُلَیْمانَ علیهماالسلام. ذاکَ الرّابِعُ مِنْ وُلْدی، یُغَیِّبُهُ اللَّهُ فی سِتْرِهِ ما شاء، ثُمَّ یُظْهِرُهُ فَیَمْلَأُ (بِهِ) الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً۱ .
ریّان بن صلت گفت: به حضرت رضاعلیه‏السلام عرضه داشتم: آیا شما صاحب این امر -امامت و ولایت- هستید؟ فرمودند: من صاحب این امر هستم ولى من آن کسى نیستم که زمین را پر از عدل کنم، همانگونه که سرشار  از جور و ستم باشد. و من چگونه آن -عدل گستر- باشم با وجودى که ناتوانى جسم مرا مى‏بینى. در صورتى که قائم -آل محمّد علیهم‏السلام- کسى است که چون خروج کند در سنّ پیران و در دیدگاه -مردم- همچون جوانان بوده و با بدنى قدرتمند است؛ آن چنان که اگر دستش را به سوى بزرگترین درخت روى زمین دراز کند آنرا از جا بر مى‏کند و اگر در میان کوهها فریاد برآورد، سنگهاى آنان متلاشى مى‏گردند. -دیگر از نشانه‏هاى او این است که- عصاى موسى و انگشتر سلیمان‏ علیهماالسلام همراه اوست. آن -حجّت خدا- چهارمین فرزند من است. خداوند اورا در پرده غیبتش تا هر زمان‏که بخواهد پنهان مى‏دارد. سپس اورا ظاهر ساخته و زمین‏را به‏ وجود او آکنده از قسط و عدل خواهد کرد همانگونه که از جور و ظلم پر شده باشد .

* تأکید فراوان امامان معصوم علیهم‏السلام بر این که قائم آل محمّد علیهم‏السلام فرزند کیست و نشانه‏هاى او کدام است، براى این مى‏باشد که شیعه در هیچ زمان فریب دروغ پردازان را نخورده و به امید سرابى دست از حجّت خدا که مایه حیات است برندارد.
* یکى از نشانه‏هاى امام زمان‏علیه‏السلام چهره جوان اوست با وجودى که حضرتش از کهولت سنّ برخوردار است.
* معجزات همه پیامبران علیهم‏السلام علاوه بر علوم و کتابهاشان در نزد یگانه وارث آنان حضرت حجّه بن الحسن العسکرى‏علیهماالسلام مى‏باشد.
* تأکید مکرّر پیشوایان معصوم علیهم‏السلام بر اینکه تنها کسى که قیام مسلّحانه خواهد کرد و جهان را از بى عدالتى و تجاوز مى‏رهاند فقط و فقط حجت برگزیده خدا حضرت مهدى‏علیه‏السلام است، نه امامان و رهبران دیگر.

    (۱۷)

   عن عَبْدِالسَّلامِ‏بنِ صالِحِ الْهِرَوی قال: سَمِعْتُ دِعْبلَ‏بنَ علیٍّ الْخُزاعىَّ یقولُ: أنْشَدتُ مَولای الرِّضا علیَّ بنَ مُوسَى‏علیهماالسلام قصیدَتىَ الّتی أوَّلُها : 
 مَدارِسُ آیاتٍ خَلَتْ مِن تلاوَهٍ
و مَنزِلُ وَحْىٍ مُقْفَرُ العَرَصات
 فَلَمَّا انْتَهَیْتُ إلى قولى :
 خُروجُ إمامٍ لا مَحالهَ خارجٌ
یقُومُ علَى اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَکاتِ
 یُمیِّزُ فینا کُلّ‏حقٍّ و باطلٍّ
ویَجْزى علَى‏النَّعْماءِ وَالنَّقَماتِ
 بَکَى الرِّضاعلیه‏السلام بُکاءً شَدیداً، ثمَّ رَفَعَ رأْسَهُ إلىَّ فقالَ لی: یا خُزاعىُّ نَطَقَ رُوحُ الْقُدُسِ على لِسانِکَ بهذَیْنِ الْبَیْتَیْنِ، فَهَلْ تدری مَنْ هذا الْإمامُ وَ مَتى یقُومُ؟ فقلتُ: لا یا مولاى إلاّ أنّی سَمِعْتُ بِخُرُوجِ إِمامٍ مِنْکُمْ یُطهِّرُ الْأرْضَ مِنَ الْفَسادِ وَ یَمْلَأُها عدلاً (کَما مُلِئَتْ جَوْراً). فَقالَ: یا دِعْبل، الْإمامُ بَعْدى مُحَمَّدٌ ابنى، وَ بَعْدَ مُحَمَّدٍ ابْنُهُ عَلىٌّ، و بعدَ علىٍّ ابْنُهُ الْحَسَنُ، و بَعْدَ الْحَسنِ ابْنُهُ الحُجّهُ الْقائِمُ الْمُنتَظَرُ فی غَیْبَتِهِ، الْمُطاعُ فی ظُهُورِهِ، لَو لَمْ یَبْقِ مِنَ الدُّنْیا إلاّ یَومٌ واحدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عزَّ و جَلَّ ذلِکَ الْیَوْمَ حَتّى یَخْرُجَ فَیَمْلَأَ الَأرضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْرا۲ً .
عبدالسّلام بن صالح هروى گفت: از دعبل خزاعى شنیدم که مى‏گفت: براى مولایم حضرت ابوالحسن الرّضاعلیه‏السلام قصیده‏اى را سرودم که اوّلش این بود :
 مَدارِسُ آیاتٍ خَلَتْ مِنْ تلاوهٍ
و مَنْزِلُ وَحْى مُقْفَر العَرَصات
 –خانه‏هاى اهل بیت پیامبر که- محلّ تدریس آیات الهى -بود- اکنون خالى از تلاوت است. و خانه هایى که محّل فرود وحى الهى بود اکنون عرصه‏هاى آن خالى از عبادت و هدایت است .
 وقتى که به این دو بیت رسیدم :
 خُرُوجُ إمامٍ لا مَحالَهَ خارِجٌ
یَقُومُ عَلَى اسمِ اللَّهِ وَ الْبَرَکاتِ
 –آنچه امید دارم- قیام امامى است که البته خروج خواهد کرد بنام خدا و با برکتهاى بسیار .
 یُمیِّزُ فینا کلَّ حقٍّ و باطلٍّ
و یَجْزى عَلَى النَّعْماءِ وَ النَّقَماتِ
 هر حقّ و باطلى را در میان ما از هم جدا مى‏کند و مردم را بر نعمتها و نقمتها پاداش مى‏دهد .
 امام ابوالحسن الرّضاعلیه‏السلام به شدّت گریستند. سپس سر خود را به سوى من بلند کرده و فرمودند: اى خزاعى این دو بیت را روح القدس بر زبان تو جارى کرد. آیا این امامى را که گفتى مى‏شناسى کیست؟ و چه وقتى قیام مى‏کند؟ عرضه داشتم: نه، اى مولاى من. جز اینکه شنیده‏ام امامى از شما خاندان -رسالت- خروج مى‏کند و زمین را از تباهى پاک کرده و آن را پر از عدل مى‏نماید – همانگونه که از جور و ستم پر گشته است. -امام- فرمودند: اى دعبل! امام پس از من پسرم محمّد است؛ و پس از محمّد پسرش على؛ و پس از على پسرش حسن ؛ و پس از حسن پسرش حجّت قائم است علیهم‏السلام که در غیبتش انتظارش را مى‏کشند و در ظهورش فرمانش را مى‏برند. اگر از عمر دنیا بیش از یک روز باقى نمانده باشد آن روز را خداوند عزّوجلّ آنقدر طولانى کند تا -قائم آل محمّدعلیهم‏السلام- خروج کند و زمین را آکنده از عدل نماید همانگونه که از جور و ستم پر گشته است .

* در زمان امامت حضرت ثامن الحجج علىّ‏بن موسى الرّضا »علیه آلاف التّحیّه و الثّناء« رفتار دشمنان و منافقان تا آن زمان با دین و اهل بیت پیامبر علیهم‏السلام به گونه‏اى بوده که آثار رسالت را از میان برده و امید مؤمنان تنها به قیام منتقم الهى حضرت مهدى‏علیه‏السلام بوده است.
* قیام قائم آل محمّد علیهم‏السلام از وعده‏هاى حتمى خداوند است؛ و خداوند هرگز خلاف آنچه وعده فرموده، رفتار نمى‏کند.

    (۱۸)

   عن سُدَیرِ الصَّیرَفى قال: سَمِعْتُ أباعبدِاللَّه‏علیه‏السلام یقول: إنَّ فی صاحِبِ هذَا الْأمْرِ شَبَهاً مِنْ یُوسُف‏علیه‏السلام قال: قُلْتُ له: کأنَّک تَذْکُرُهُ حَیاتَه أوْ غَیْبَتَه؟ قال: فقال لى: وَ ما یُنْکِرُ مِنْ ذلک هذِهِ الْأُمَّهُ أشْباهُ الْخَنازیرِ. إنَّ إخْوَهَ یُوسُفَ‏علیه‏السلام کانُوا أسْباطاً أَوْلادَ الْأَنبیاء تاجَرُوا یوسُفَ، و بایَعُوهُ و خاطَبُوهُ، و هُمْ إخْوتُه و هُوَ أخُوهُمْ، فَلَمْ یَعْرِفوهُ حتّى قال: أنَا یُوسفُ و هذا أخی، فَماتُنکِرُ هذِهِ الاُمّهُ الْمَلْعُونَهُ أنْ یَفعَلَ اللَّهُ عزَّ و جلَّ بحُجَّتِهِ فی وَقْتٍ مِنَ الأَوْقاتِ کَما فَعَلَ بِیُوسُفَ، إِنَّ یُوسُفَ‏علیه‏السلام کانَ إلَیهِ مُلْکُ مِصْرَ و کانَ بَیْنَهُ و بَیْنَ والِدِهِ مَسیرَهُ ثَمانِیَهَ عَشَرَ یَوْماً، فَلَوْ أرادَ أنْ یُعْلِمَهُ لَقَدَرَ عَلى ذلِکَ، لَقَدْ سارَ یَعقُوبُ‏علیه‏السلام و وُلدُه عِنْدَ الْبشارَهِ تِسعَهَ أیّامٍ مِنْ بَدوِهِمْ إلى مِصر، فَما تُنکِرُ هذِهِ الْاُمّهُ أنْ یَفعَلَ اللَّهُ جلَّ وَ عزَّ بِحُجّتِهِ کَما فَعَلَ بیُوسُفَ، أنْ یَمْشِىَ فی أسْواقِهِمْ وَ یَطَأَ بَسَطَهُمْ حَتّى یَأْذَنَ اللَّهُ فی ذلِکَ لَهُ کَما أَذِنَ لِیُوسُفَ، قالوا: «أئِنَّکَ لَأَنْتَ یُوسُفُ؟ قال: أَنَا یُوسُفُ»۳.
سدیر صیرفى گفت: از حضرت صادق‏علیه‏السلام شنیدم که مى‏فرمودند: صاحب این امر – قیام به شمشیر – به حضرت یوسف علیه‏السلام شباهت دارد. عرضه داشتم: مثل اینکه زندگى یا غیبت آن حضرت مورد نظر شماست؟ -سدیر- گفت: حضرت به من فرمودند: و آن بخشى از امور او که این امّت خوک سیرت انکار مى‏کنند -مورد نظر من است و آن این است که-: برادران یوسف‏علیه‏السلام نوادگان و فرزندان پیامبران بودند با این وصف، یوسف‏علیه‏السلام را متاع خود قرار داده و او را فروختند؛ و وقتى با او روبرو شدند و به گفتگو پرداختند در حالى که برادران او بودند و او نیز برادر آنان بود ولى یوسف را نشناختند تا وقتى که گفت: »من یوسفم و این برادر من است« پس آنچه را که این امّت لعنت شده انکار مى‏کنند این است که خداى عزّوجلّ در زمانى با حجّت خود همان کند که با یوسف کرد. حضرت یوسف چون سلطنت مصر در اختیارش بود و فاصله میان او و پدرش -به اندازه- هجده روز راه بود، اگر مى‏خواست پدرش را با خبر کند مى‏توانست. یعقوب‏علیه‏السلام و فرزندانش پس از رسیدن مژده -سلامتى یوسف‏علیه‏السلام- فاصله میان خود و مصر را در مدّت نه روز پیمودند. پس آن چیزى که امّت انکار مى‏کند این است که خداى عزّ و جلّ با حجّت خود همانگونه رفتار کند که با یوسف کرد. یعنى این را انکار مى‏کنند که -قائم آل محمّدعلیه‏السلام- در بازارهاى آنان راه رود و بر فرش آنان پا گذارد تا وقتى که خداوند به او فرمان – قیام و ظهور – دهد همانگونه که به یوسف اذن داد تا برادرانش او را بشناسند – آنگاه برادرانش – گفتند: آیا تو خود یوسف هستى؟ -یوسف- گفت: -آرى- من یوسفم .

* امام زمان حضرت مهدى‏علیه‏السلام با برخى دیگر از پیامبران الهى‏علیهم‏السلام نیز شباهت دارد. شباهت آن بزرگوار با حضرت موسى‏علیه‏السلام در ولادت  و خوف از فرعونیان و…
* امّتى خوک سیرت‏اند که غیرت دفاع از ناموس خود را ندارند و از این که نوامیس آنان با نامحرمان معاشرتهاى نامشروع دارند متأثّر نبوده بلکه موجب افتخار و سربلندى خود مى‏دانند. چنین امّتى مورد لعن و نفرین خدا و پیامبران و فرشتگان مى‏باشند.
* وقتى اراده خدا بر این باشد که کسى شناخته نشود، برادرانش هم گرچه پیغمبرزاده بوده و با او به گفتگو پرداخته باشند، او را نخواهند شناخت.
* امام زمان حضرت حجّهبن الحسن العسکرى علیهماالسلام گرچه در میان ما مردم زندگى مى‏کند تا جایى که پاى مقدّس خود را بر فرشهاى ما مى‏نهد، و ما موفّق به دیدار آن قدّیس آسمانى مى‏شویم ولى او را نمى‏شناسیم در صورتى که او بخوبى فرد فرد ما را مى‏شناسد.

    (۱۹)

 عن محمّدِبنِ عُثمانِ الْعَمْرى رضِىَ‏اللَّهُ عنه قال: سمِعْتُهُ یقُولُ: وَ اللَّهِ إنَّ صاحبَ هذَا الْأَمْرِ لَیَحْضُرُ الْمَوْسِمَ کُلَّ سَنَهٍ فَیَرَى النّاسَ و یَعْرِفُهُم و یرَوْنَهُ و لایَعْرِفُونَهُ۴ .
عبداللَّه بن جعفر حمیرى گفت: از محمّد بن عثمان عَمْرى »رضوان اللَّه تعالى علیه« – نایب خاصّ امام زمان‏علیه‏السلام- شنیدم که مى‏فرمود: به خدا سوگند صاحب این امر هر سال در مراسم حجّ حاضر مى‏شود و مردم را مى‏بیند و آنان را مى‏شناسد و مردم او را مى‏بینند و نمى‏شناسندش .

* امام زمان‏علیه‏السلام هر سال با حضور خود در مراسم حج بر این حقیقت تاکید دارند که در همه امور خود مطیع فرمان خداوند عزّ و جلّ مى‏باشند. رفتار و گفتار آن بزرگوار دلیل آشکارى بر اراده خداوند در آن زمان و مکان مى‏باشد. «السّلام علیک یا حجّه اللَّه و دلیلَ ارادته»۵.
* وجود مقدّس حجّت خدا در روى زمین و در میان خلق خداست ولى مردم به فرمان الهى حقّ شناخت او را ندارند گرچه نشانه‏هاى ظاهرى‏اش را در کتابها خوانده باشند و او را از نزدیک با چشمان خود ببینند.

    (۲۰)

   عَبدُاللَّهِ‏بنُ جَعْفَر الْحِمْیَری قال: سَمِعْتُ مُحمّدَبنَ عثمان العَمْری رضِىَ‏اللَّهُ عنه یقول: رَأَیْتُهُ صَلَواتُ‏اللَّهِ علَیهِ مُتَعَلِّقاً بِأَسْتارِ الْکَعْبَهِ فِى‏الْمُسْتَجارِ وَ هُوَ یَقُولُ: «الّلهمَّ انْتَقِمْ مِنْ أَعدائی»۶.
عبداللَّه‏بن جعفر حمیرى گفت: از محمّد بن عثمان عمرى »رضوان اللَّه تعالى علیه« شنیدم که مى‏فرمود: – حضرت حجّهبن الحسن العسکرى علیهماالسلام را در مستجار کعبه دیدم که پرده کعبه را گرفته -دعا مى‏کرد- و مى‏گفت: خداوندا «انتقام مرا از دشمنانم بگیر».

* دشمنان امام زمان که لعنت و نفرین خدا و خلق خدا بر آنان باد عبارتند از: دشمنان خدا و دشمنان پیامبر و عترت پاک او.
* دشمنان امام زمان همان کسانى هستند که دشمنان خدا و دشمنان اولیاى اورا به‏دوستى برگزیده و باآنان پیمان ترک مخاصمه دارند.
* دشمنان امام زمان منکران امامت و ولایت او در این زمانند.
* دشمنان امام زمان، دشمنان دوستان و معتقدان به آنحضرت مى‏باشند.
* دشمنان امام زمان، ستمگران در حقّ خدا -یعنى: کافران، مشرکان، منافقان و مفسدان- و دشمنان اولیاى خدا، و آنان که از ترس تکفیر به جاى دشمنى با امام زمان، با پیروان امام زمان به جنگ برخاسته‏اند مى‏باشند.

    (۲۱)

  عبدُاللَّهِ‏بنُ جَعفرِ الْحِمْیَرى قال: سأَلتُ مُحَمّدَبنَ عثمان العَمْری رضِىَ اللَّهُ عَنْهُ، فقلتُ له: أَرَأَیْتَ صاحِبَ هذَا الأَمْرِ؟ فقال: نَعَمْ و آخِرُ عَهدی بِهِ عِندَ بَیْتِ اللَّهِ الْحَرامِ و هُوَ یَقُولُ: «اللّهُمَّ أَنْجِزْ لى ما وَعَدْتَنی»۷.
عبداللَّه بن جعفر حمیرى گفت: از محمّدبن عثمان عمرى »رضوان اللَّه تعالى علیه«، پرسیدم: آیا صاحب این امر را دیده‏اى؟ فرمود: آرى؛ آخرین بار اورا در کنار خانه خدا دیدم -که دعا مى‏کرد و- مى‏گفت: «خداوندا در آنچه به من وعده فرموده‏اى شتاب کن «.

* تعجیل در امر فرج و ظهور آن امام همام به خواست و اراده خداوند است. هرگاه او بخواهد حضرتش قیام خواهد کرد.
* دعا براى تعجیل در فرج امام زمان‏علیه‏السلام تأسّى کردن به آن وجود مقدّس است. و در جهت رضاى او گام برداشتن.

    (۲۲)

   عن محمّدِبن مُسْلِم قال: سَمِعْتُ أَباعَبْدِاللَّهِ‏علیه‏السلام یقول: إنْ بَلَغَکُمْ عَنْ صاحِبِ هذَا الْأَمْرِ غَیْبَهٌ فَلاتُنْکِرُوها۸ .
محمّدبن مسلم گفت: از حضرت صادق‏علیه‏السلام شنیدم که مى‏فرمودند: اگر از صاحب این امر غیبتى رسید شما را، -معترض به آن نشده و- انکارش نکنید .

* اکنون همان زمان است و ما مبتلا به غیبت امام زمان حضرت مهدى‏علیه‏السلام شده‏ایم، نکند طول غیبت آن حضرت خللى در عقیده ما وارد کند.
* در زمان غیبت، هیچکس مجاز نیست امامت و ولایت آن ولىّ اللَّه اعظم »ارواحنا فداه« را انکار کند و یا دیگرى را جانشین او بداند.

    (۲۳)

   عن غیاثِ‏بْنِ إبراهیم، عن الصّادقِ جعفرِبنِ مُحمّد، عن أبیه، عن آبائِهِ علیهم‏السلام قالَ: قالَ رسولُ اللَّهِ‏صلى الله وعلیه وآله: مَنْ أَنْکَرَ الْقائِمَ مِنْ وُلْدی فَقَدْ أَنْکَرَنی۹ .
غیاث بن ابراهیم گفت: حضرت صادق از پدران بزرگوارش یک به یک نقل فرمود که رسول خداصلى الله وعلیه وآله فرمودند: هر کس قائم از فرزندان مرا انکار کند، مرا انکار کرده است .

* انکار امام زمان حضرت مهدى‏علیه‏السلام با انکار رسالت پیامبر برابر است. و منکران امامت و ولایت و وجود مقدّس آن امام همام در حقیقت منکر اسلام و نبوّت پیامبر اکرم‏صلى الله وعلیه وآله مى‏باشند. گرچه آنان قرآن و پیامبر و یازده امام معصوم را پذیرفته باشند.
* ایمان و اعتقاد به وجود مقدّس امام زمان حضرت مهدى‏علیه‏السلام از ضروریّات دین است، و منکر ضرورى دین کافر است.

    (۲۴)

  عن ابن مَسْکان، عن أبی‏عبدِاللَّه‏علیه‏السلام قال: مَنْ أَنْکَرَ واحِداً مِنْ الْأَحْیاءِ فَقَْد أَنْکَرَ الْأَمْوات۱۰ .
ابن مسکان گفت: حضرت صادق‏علیه‏السلام فرمودند: هر کس یکى از -امامان معصوم- زنده را انکار کند همانا همه اموات -آنان- را انکار کرده است .

* تنها امام حىّ و زنده‏اى که از نسل پیامبر باقى مانده است حضرت مهدى »عجل‏اللَّه تعالى فرجه« مى‏باشد و امروز انکار وجود مقدّس آن بزرگوار برابر است با انکار پیامبر و یازده وصىّ بر حقّ اوعلیهم‏السلام.

    (۲۵)

   عن محمّدِبْنِ النُّعمان قال: قالَ لى أبوعَبْدِاللَّهِ‏علیه‏السلام: أقْرَبُ ما یَکُونُ الْعَبْدُ إلَى اللَّهِ عزَّ وَ جلَّ و أرضى ما یَکُونُ عنْهُ، إذَا افْتَقَدُوا حجّهَ اللَّهِ فَلَمْ‏یُظْهِرْ لَهُمْ، و حَجَبَ عنْهُمْ فَلَمْ‏یَعْلَمُوا بِمَکانِهِ، وَ هُمْ فی ذلِکَ یَعْلَمُونَ أَنَّهُ لاتَبْطُلُ حُجَجُ اللَّهِ وَ لا بیّناتُهُ؛ فَعِنْدَها فَلْیَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ صَباحاً و مَساءً، وَ إنّ أَشَدَّ ما یَکُونُ غَضَباً عَلى أَعْدائِهِ إذا أَفْقَدَهُمْ حُجّتَهُ فَلَمْ‏یُظْهِر لَهُمْ، وَ قَدْ عَلِمَ أَنَّ أَوْلِیاءَهُ لایَرْتابُونَ، وَ لَوْ عَلِمَ أَنَّهُمْ یَرْتابُونَ (لَ)ماأَفْقَدَهُمْ حُجَّتَهُ طَرْفَهَ عَیْنٍ۱۱ .
محمّدبن نعمان گفت: حضرت صادق‏علیه‏السلام به من فرمودند: نزدیکترین حالت بندگان با خداى عزّ و جلّ و راضى‏ترین حالت آنان از خداوند عزیز هنگامى است که حجّت – برگزیده – خدا را گم کنند و خداوند نیز او را بر ایشان ظاهر نسازد و از آنان پوشیده بدارد و ایشان نیز از جاى او بى خبرباشند و آنان در این حالت بر این باور باشند که -زمین را بدون حجّت نمى‏ماند- و حجّتهاى پیشین خدا باطل نمى‏گردند؛ و دلائل روشن خدا از بین نمى‏رود؛ این افراد در چنین حالتى باید صبح و شام منتظر فرج باشند. و همانا سخت‏ترین غضب خدا بر دشمنانش هنگامى است که حجّتش را از آنان پنهان کرده و بر ایشان آشکار نکند در حالى که مى‏داند دوستانش تردیدى به دل راه نمى‏دهند؛ و اگر بداند دوستانش دچار تردید مى‏شوند یک چشم برهم زدن حجّت خود را از آنان پنهان نمى‏دارد .
* صبح و شام باید در انتظار فرج قائم آل محمّدعلیهم‏السلام باشیم.
* غیبت امام زمان حضرت مهدى‏علیه‏السلام امتحان بزرگى براى امّت اسلام است. اگر کسى در وجود مقدّس  آن بزرگوار و امامت و ولایتش تردیدى کند از دشمنان خداوند به شمار مى‏آید. زیرا دوستانش هیچ تردیدى در امر حضرت بقیه اللَّه‏علیه‏السلام ندارند.
* غیبت امام زمان حضرت مهدى‏علیه‏السلام هیچگونه تردیدى در دل دوستان خدا ایجاد نمى‏کند.
* خداوند، ایمان و هدایت دوستانش‏را عزیز و برتر شمرده است.

 

 

    (۲۶)

   عنِ الْفَیْضِ‏بْنِ مُخْتار قال: سَمِعْتُ أباعبدِاللَّهِ‏علیه‏السلام یقُولُ: مَنْ ماتَ مِنْکُم و هُوَ مُنتظِرٌ لِهذَاالْأَمْرِ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ فى فُسْطاطِهِ، (قال:) ثُمّ مَکَثَ هَنیئَهً ثُمّ قال: لا، بَلْ کَمَنْ قارَعَ مَعَهُ بِسَیْفِهِ، ثمّ قال: لا وَ اللَّه، إلاّ کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ‏صلى الله وعلیه وآله۱۲ .
فیض بن مختار گفت: از حضرت صادق‏علیه‏السلام شنیدم که مى‏فرمودند: هر کس از شما بمیرد در حالى که براى این امر -فرج حضرت حجّت‏علیه‏السلام- چشم براه باشد، مانند کسى است که همراه قائم -آل محمّدعلیهم‏السلام- و در خیمه اوست. -فیض‏بن مختار- گفت: حضرت اندکى مکث کرده سپس فرمودند: نه بلکه مانند کسى است که همراه او با شمشیر غلبه مى‏کند. سپس فرمودند: نه به خدا سوگند، نیست مگر آنکه در رکاب پیامبر خداصلى الله وعلیه وآله به شهادت رسیده باشد .

* کسى که در زمان غیبت امام زمان »عجل اللَّه تعالى فرجه الشریف« به انتظار امر خدا مانده باشد همانند کسى است که در راه خدا به رهبرى امام زمانش بپاخاسته و بر دشمنان خدا و ستمگران زمانه پیروز گشته است.
* همانگونه که انکار امام زمان حضرت مهدى‏علیه‏السلام مانند انکار پیامبر اسلام بود، با امام زمان در انتظار فرج بودن هم مانند در رکاب پیامبرصلى الله وعلیه وآله به جهاد برخاستن و به شهادت رسیدن است.

    (۲۷)

   عَنْ عَلِىّ‏بْنِ رِئابٍ، عن أبی‏عَبْدِاللَّهِ‏علیه‏السلام: أَنّهُ قال فى قَوْلِ اللَّهِ عزَّوَ جَلَّ: «یَوْمَ یَأْتی بَعْضُ‏آیاتِ رَبّکَ لایَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ‏تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ۱۳»، فقال‏علیه‏السلام: الآیاتُ هُمُ‏الْأَئِمَّهُ، وَ الْآیَهُالْمُنْتَظَرَهُ، الْقائِمُ‏علیه‏السلام فَیَوْمَئِذٍ لایَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ‏تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ‏قَبْلِ قِیامِهِ بِالسَّیْفِ، و إِنْ آمَنَتْ بِمَنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ آبائِهِ‏علیهم‏السلام .۱۴
علىّ‏بن رئاب گفت: حضرت صادق‏علیه‏السلام در باره گفته خداوند تبارک و تعالى که فرموده: »روزى که نشانه‏اى از نشانه‏هاى پروردگارت برسد -در آن روز- کسى که پیش از آن ایمان نیاورده باشد، ایمانش در آن روز سودى نمى‏بخشد« فرمودند: نشانه‏هاى الهى همان امامان -معصوم- و نشانه‏اى که چشم براه اویند قائم -آل محمّدعلیهم‏السلام- مى‏باشد. در زمان ظهور کسى که پیش از قیام مسلّحانه حضرت به او ایمان نیاورده است ایمانش سودى ندارد گرچه به پدران آن حضرت مؤمن بوده باشد .

* ایمان پس از ظهور به حضرت مهدى‏علیه‏السلام  مانند ایمان فرعون به خدا در حال غرق شدن است که پذیرفته نیست. و براى صاحبش سودى ندارد.
* امام زمان‏علیه‏السلام آیت غضب خدا بر کافران و مشرکان و منافقان است. از این رو آنها پس از قیام آن حضرت، با ترس و وحشت اظهار ایمان مى‏کنند.

 

    (۲۸)

پی‌نوشت:

۱  – کمال الدین صدوق، ص ۳۷۶، حدیث ۷٫

۲  – کمال الدین صدوق، ص۳۷۲، حدیث ۶ .

۳  – اصول کافى، ج۱، ص۳۳۶، حدیث ۴٫

۴  – کمال الدین صدوق، ص۴۴۰، حدیث ۸ .

۵  – فرازى از زیارت شریف آل یاسین.

۶  – کمال الدین صدوق، ص۴۴۰، حدیث ۱٫

۷  – کمال الدین صدوق، ص۴۴۰، حدیث ۹٫

۸  – اصول کافى، ج۱، ص ۳۳۸، حدیث ۱۰ .

۹  – کمال الدّین صدوق، ص۴۱۲، حدیث ۸٫

۱۰  – کمال الدّین صدوق، ص۴۱۰، حدیث ۱ .

۱۱  – کمال الدّین صدوق، ص۳۳۹، حدیث ۱۷ .

۱۲  – المحاسن، ص۱۷۴، حدیث ۱۵۱ .

۱۳  – قرآن کریم، سوره انعام، آیه ۱۵۸ .

۱۴  – کمال الدّین، ص ۳۳۶، حدیث ۸ .

۱۵  – کمال الدّین‏صدوق، ص۳۲۸، حدیث ۸ .