آرمان مهدویت مذهبی ، اعتقادی
اضافه «روح» به «خدا» به اصطلاح «اضافه تشريفى» است، يعنى يك روح گرانقدر و پر شرافت كه سزاوار است روح خدا ناميده شود در انسان دميده شد مثل بيت خدا، دست خدا، خون خدا، راه خدا، وجه خدا، و … و گرنه خداوند جسم و روحي ندارد که قابل تجزيه و تفکيک باشد که خداوند بي نياز از هر جزئي است .
« وَ نَفَخْتُ فِيهِ »،نفخ الهى دميدن نيست زيرا منزّه از تنفس و جسم است بلكه تعلق روح ببدن است كه يك قدرة كامله است ارتباط امر مجرد از ماده و صورت با امر مركب از ماده و صورت كه تمام عقلاء را حيران كرده،زيرا مجرد مكان ندارد جسم محتاج به مكان است.بعضى گفتند تعلق مثل تعلق آبست بگل ونور بجسم و آفتاب و نظير اينها که تماماً باطل اند، بلكه تعلق، تدبير است كه جسم در تحت تدبير روح قرار گيرد بلا تشبيه نظير تعلق خداوند بمخلوقات كه تمام در تحت تدبير او هستند « مِنْ رُوحِي » مراد روح مخلوق خداوند است كه در خبر دارد : « خَلَقَ الأَرواحَ قَبلَ الأجسادِ بِاَلفَى عامٍ » « ارواح را دوهزار سال قبل از بدن ها آفريد »
تفسير آيه نفخت فيه من روحي
منظور از اين روح، روح انساني است، « نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي»را مطرح كرد و هميشه شناخت هويّت انسان و روح انسان مطلوب بشر بود و همان را ذات اقدس الهي مي‌خواهد بيان كندسوره ي حجر،آيه ي 29
« فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي …» « پس هنگامي که او را متعادل ساختم و در آن از روح خود دميدم …» . روزي شخصي از محضر مبارک امام صادق عليه السلام پرسيد: نفخ روح بر آدم چگونه بوده است؟
ايشان در پاسخ فرمودند: روح مانند بادمتحرک است و آن را روح ناميده اند زيرا که از ريح مشتق شده ومانندباد در جنبش وحرکت است واما اين که خداوند آن را به خود نسبت داده و فرموده است «من روحي»باين دليل است که برگزيده ي خداوندبود همانطوري که مي فرمايد«بيتي»يعني کعبه راميان تمام اماکن برگزيده،يا اين که ميفرمايد:«رسولي» منظور آن است که پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم رادر بين انبياء برگزيده وبه خود نسبت داده است. البته مسلم است که تمام آنها مخلوق و مصنوع پروردگار بوده و حادث مي باشند و مدبرآنها خداوند عالميان است.
« تفسير جامع ج3 ، ص467»
بر خلاف نظريه حکما و فلاسفه مکتب اهل بيت با قاطعيّت تمام هرگونه سنخيّت را ميان خالق و مخلوق مردود دانسته و قرآن نيز آنرا مردود می داند و مي فرمايد: « ليس کمثله شیء»
