فرق درود و سلام:

چه زمانی به کسی درود می‌فرستید‌؟ زمانی که کار یا حرف کسی را پسندیده تحسینش می‌کنید‌. پس درود حاوی عشق محبت و انرژی مثبت شماست برای فرد، و فرستادن درود بر کسی، یعنی فرستادن بهترین آرزوها که در یک واژه خلاصه شده است … اما سلام‌: سلام از ریشه “سلم” یعنی سر به فرود آوردن و به معنی تسلیم و تواضع شما در مقابل شخصی دیگر است … (کارشناسی مشاوره / تهران)

پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

*- طبق معمول، از خودشان تعاریف غلطی ارائه داده و سپس به آن تعاریف خود می‌تازند! و البته هیچ قصدی به جز تهاجم علیه فرهنگ اسلامی ندارند، و الاّ برای‌شان هیچ فرقی ندارد که “درود” بگویند، یا “های” – امروزه درصد بالایی از کلمات متعارف در گفتار ما انگلیسی است که سابقه جنگ‌ها، مسلمان کشی و سلطه‌اش بر این مملکت کم نیست و هنوز دشمنی امریکا و بریتانیای انگلیسی زبان، نه تنها ادامه دارد، بلکه تشدید نیز شده است؛ اما در اذهان، جنگ بین «سلام و درود» راه می‌اندازند!

*- چون معنای “سلام” را ندانست، آن را عربی خواند و غلط معنی کرد و به تاریخ جنگ‌های عربی متصل نمود تا احساسات را بر شناخت غلبه دهد، و چون معنای “درود” را نیز ندانست، برایش قصه تعریف کرد که چه زمانی به کسی درود می‌فرستید و حاوی عشق محبت و انرژی مثبت شماست!

*- گفته است که “سلام” از ریشه “سلم” به معنای تسلیم و سر فرود آوردن است! در حالی که “سلام” از نام‌های خداوند متعال است که نه تسلیم کسی می‌شود و نه سر فرود می‌آورد.

« هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ » (الحشر، ۲۳)

ترجمه: اوست خدایى که جز او معبودى نیست، ملک است (سلطان فرمانرواى جهان هستى است)، قدوس است (منزه و پاک از هر عیب و نقص و شریک و فرزند است) سلام است (ذاتش سالم از عیب، صفاتش سالم از نقص و افعالش سالم از شر است) مؤمن است (توحیدگوى خود، مؤمن به حقیقت ذات و صفات خویش و ایمنى‏بخش از هر ظلم و بدى است) مهیمن است (امین، مسلط و فائق بر همه چیز، حافظ همه هستى و مراقب همه اشیاء است) عزیز است (بى‏مثل و نظیر، غالب شکست‏ناپذیر، و بخشنده عزت است) جبّار است (داراى شأنى عظیم، جبران‏کننده هر شکست و ضرر، اصلاح گر حال موجودات و صاحب اراده قاهره بر اشیاء است) متکبّر است (مستحق تعظیم و صاحب کبریاء و بزرگى باطنى و آشکار است)، منزه است خداوند از اینکه براى او شریک قرار مى‏دهند. (مرحوم آیت‌الله مشکینی رحمه الله علیه)

سلام:

الف – معنی سلام، یعنی “سلامتی”، و سلامتی یعنی “بی عیب و بی‌گزند شدن، دور شدن از هر نقصی و برخورداری از عافیت.

ب – نام خداوند متعال، “سلام” است، چرا که هستی و کمال محض می‌باشد و هیچ نیستی، نقص، حد، نیاز و کاستی به او راه ندارد.

ج – “اسلام” را از آن جهت “اسلام” نامیدند که آموزه‌ها و برنامه‌هایش از جانب “خداوندِ سلام”، و برای رشد و کمال فرد و جامعه و دور شدن‌شان از عیب‌ها و نقص‌های می‌باشد.

د – “اسلام” به معنای “تسلیم”، از آن جهت “اسلام” نامیده شده است که دوری از عیب و نقص، فقط با ایمان در قلب سلیم، و تسلیم به خداوند “سلام” محقق می‌گردد؛ نه با کفر، شرک، نفاق، تعلقات و محبت دنیا و متاع دنیا.

« وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ * إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ » (الصافات، ۸۴)

ترجمه: به درستى که ابراهیم یکى از پیروان اوست * آگاه که با دلى سالم (وارسته از تعلقات و ناپاکی‌ها) به درگاه پروردگارش شتافت.

سلام دعاست:

هنگامی که به کسی “سلام” گفته می‌شود، برای او به نام خدا، آرزوی سلامتی [جسم، روان، روح، دین، دنیا و آخرت] شده است که والاترین نمود برای خیر خواهی و محبت می‌باشد.

سلام در قرآن:

*- خداوند به بندگانش صالحش “سلام” می‌دهد؛ آیا العیاذ بالله مقابل آنها سر فرود آورده یا تسلیم شده است؟! یا برای آنان خیر، رشد، کمال و دروی از عیب‌ها و نواقص را اراده نموده است؟

« سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ / الصافات، ۷۹» – «سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ / الصافات، ۱۰۹» – «سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ / الصافات، ۱۲۰» – «وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ / الصافات، ۱۸۱» – «سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ / یس، ۱۳۰».

*- خداوند علیم می‌فرماید که در مؤمنین در بهشت، گفتگوی لغو و بیهوده ندارند، بلکه به “سلام” می‌گویند «إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا / الواقعه، ۲۶»؛ خب یعنی چه؟ یعنی مرتب مثل طوطی کلمه “سلام” را تکرار می‌کنند؟! یا یعنی به جز سخن حق و آنچه موجب رشد، کمال و بهجت است به یک دیگر نمی‌گویند؟

«لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَهً وَعَشِیًّا » (مریم، ۶۲)

ترجمه: در آنجا جز سلام و درود (از فرشتگان و از یکدیگر) هرگز کلامى لغو و باطل نمى‏شنوند و براى آنها در آنجا روزیشان بامداد و شبانگاه (مهیّا) است.

*- از نام‌های بهشت، “دارالسلام” است، یعنی جایگاه کمال و دور بودن از عیب‌ها و نقص‌ها و خلاص شدن از تعلقات فانی و بالتبع تباهی و فنا؛ و خداوند رحمان و رحیم، بندگانش را به چنین مقام و جایگاهی دعوت می‌کند:

« وَاللّهُ یَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَیَهْدِی مَن یَشَاء إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ » (یونس علیه السلام، ۲۵)

ترجمه: و خدا [شما را] به سراى سلامت (بهشت سالم از فنا و زوال) فرا مى‏خواند، و هر که را بخواهد به راه راست هدایت مى‏کند.

***- پس “سلام”، نام خدا و بهترین دعای خیر می‌باشد که خیر خواهی صادقانه نیز نمودِ محبت خالصانه می‌باشد.

درود:

“درود” را نیز چون معادل “سلام” در فارسی گرفته‌اند، به همان معنای سلام، تحیت، آرزوی رحمت الهی و دعای خیر معنا کرده‌اند؛ وگرنه معانی دیگری نیز دارد، مانند: «چوب، تخته و درخت»؛ چنان که چوب‌تراش (نجار) را در فارسی «درودگر» می‌گویند. وقتی می‌گویند: «پدر خاقانی، به نام علی، در شروان، به شغل درودگری اشتغال داشت؛ یعنی چوب‌تراش و نجار بود» (رجوع شود به فرهنگ دهخدا، معین و …).

حذف سلام:

تلاش برای حذف کلمه‌ی “سلام”، اختصاصی به برخی از منکران خدا و مخالفان دین اسلام در ایران ندارد که به بهانه‌ی عربی بودن واژه‌اش به آن بتازند، بلکه یک تلاش هدفدار جهانی (و ماسونی) صورت گرفت که در پاورقی ذیل (مرتبط) به خوبی تشریح شده است.

 

مرتبط (حتماً بخوانید، جالب است):

■ – بر سر «سلام» در دنیا چه آمد و چرا؟ ما نیز درس بگیریم (۵ اسفند ۱۳۹۲)

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

می‌گویند: «سلام یعنی سر فرود آوردن و تسلیم»، اما «درود حاوی عشق و محبت است»؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7288.html

 

عضویت در کانال «پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه)»

https://telegram.me/x_shobhe