آرمان مهدویت مذهبی ، اعتقادی
هماهنگی دعایِ در گفتار، و دعایِ عملی (هم نوائی دعای قولی و دعای فعلی)
کسانی که در حلّ مشکلات خود در عمل دیگران را «غیر از خدا» مستقلاً موثر می دانند به سوی آنان نیز پناه برده و یا به وسایل دیگری متوسل می شوند، لذا با وجود این که به زبان خدا را می خوانند ولی در دل به غیر خدا امیدوارند و اگر دعائی هم می کنند دعایشان دعای زبانی بوده و پشتوانه عملی ندارد به عبارت دیگر اینان با دست پیش می کشند امّا با پا پس می زنند:
توجه داشته باشیم که ایمان سه مرحله دارد :
۱- اعتقاد به قلب، ۲- اقرار به زبان، ۳- عمل به ارکان
بنا بر این دعا هم که باید با ایمان به ربوبیت پروردگار جهانیان همراه باشد دارای
این مراحل سه گانه است:
۱- باید با باور قلبی خداوند و قبول مهربانی او و ایمان به داشتن قدرت خدا در برآوردن نیازهای ما همراه باشد .
۲- آنچه را که مورد نیاز است باید با حال مناسب دعا به زبان آورد .
۳- اعمال و رفتار و کردار و گفتارمان با باورها و درخواستمان مخالف نباشد
پس اگر مثلاً درخواست روزی از خدا می کنیم :
هم باید برای بدست آوردن آن تلاش کنیم ،
و هم عوامل وسعت روزی و نیز عوامل تنگی روزی را بشناسیم و در عمل نیز مراقب و ملتزم به آنها باشیم، تا اگر مثلاً گفته شده سحر خیزی روزی را زیاد و خواب روز و پر خوابی روزی را تنگ می کند، در عمل، عامل به آنها باشیم .
